ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 214

แต่ว่าก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เซี่ยหว่านเอ๋อกับองค์รัชทายามมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว ถึงแม้ว่าหว่านเอ๋อจะเสียโฉม แต่องค์รัชทายาทก็ยังมีใจให้นางอยู่ เพียงแค่ความรู้สึกนี้ยังคงอยู่จนถึงวันที่หว่านเอ๋อได้อภิเษกสมรสก็พอแล้ว

มู่หรงจ้วงจ้วงช่วยพยุงหยวนซื่อขึ้นไปบนรถม้า หลังจากนั่งลงแล้ว จื่ออันก็ยังคงกุมมือหยวนซื่อไว้อยู่

มู่หรงจ้วงจ้วงสังเกตเห็นว่าข้อมือของจื่ออันยังคงมีคราบเลือดติดอยู่ นางจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วยื่นให้จื่ออัน "มีเลือดติดอยู่ที่ข้อมือ เช็ดออกซะสิ"

จื่ออันรับมันมาอย่างเงียบ ๆ "ขอบคุณ!"

มู่หรงจ้วงจ้วงมองนางด้วยสายตาชื่นชมเล็กน้อย แต่นางก็ไม่คาดคิดว่าจื่ออันจะกล้าลงมือกับฮูหยินหลิงหลง และลูกสาวของนางต่อหน้าต่อตาองค์รัชทายาท

ก่อนหน้านี้ที่นางบอกว่าจะล้างแค้นด้วยตัวเอง ยังคิดว่านางแค่พูดไปอย่างนั้น อย่างไรเสียนางก็ไม่อาจต่อสู้กับองค์รัชทายาทได้

คิดไม่ถึงเลยว่า นางจะกล้าทำจริง ๆ นางใช้มีดในทันที

ความโหดเหี้ยมนั้น ถ้าเสด็จย่าเห็น ไม่รู้ว่านางจะชอบมันแค่ไหน

นางอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย "เมื่อครู่นี้เจ้าไม่กลัวเหรอ?"

จื่ออันหยิบมีดสั้นออกมา เช็ดมันอย่างช้า ๆ แล้วเงยหน้าขึ้น "หม่อมฉันเพียงรู้สึกกังวล ไม่ควรทำให้มีดสั้นนี้สกปรกแต่ตอนนั้นไม่มีมีด จำเป็นต้องใช้มันอย่างรู้สึกผิด"

มู่หรงจ้วงจ้วงหัวเราะ “เจ้านี่ก็จริง ๆ เลย บอกว่าจะทำก็ทำเลยงั้นรึ? ดีร้ายอย่างไรก็คุยกับพวกเขาก่อนถึงค่อยลงมือสิ?"

จื่ออันส่ายหัว นางนึกถึงช่วงเวลาแปดปีที่ทำอาชีพแพทย์ทหารสายลับพิเศษ "องค์หญิง ท่านคิดว่าคนแบบไหนที่น่ากลัวที่สุด?"