ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 225

"นี่…" ราชครูเหลียงตกใจจนมองไปที่จื่ออัน แล้วกลับมามองที่มีดสั้น อักษรบนมีดสั้นนั้น หากมิได้มองพลาดไปแล้ว เป็นอักษรมังกร เป็นไปได้อย่างไร? มีดสั้นที่มีอักษรมังกรจะมาอยู่ในมือของเซี่ยจื่ออันได้อย่างไร?

เฉินซื่อและเซี่ยหว่านเอ๋อถูกมีดสั้นเล่มนี้ทำร้าย ไม่ผิดเลย ไม่ตายก็ถือว่าโชคดีแล้ว

ความคิดนับพันแวบผ่านเข้ามาในสมองของราชครูเหลียง ก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยวาง นำมีดสั้นกลับมอบให้จื่ออันด้วยความเคารพ "คุณหนูใหญ่ ตามความคิดของข้านั้น เรื่องคืนนี้นั้นคงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน คุณหนูใหญ่อย่าได้ถือโทษ ข้ายังมีเรื่องต้องจัดการ คงต้องขอตัวก่อนแล้ว"

พูดจบแล้วก็ไม่ได้สนใจต่อองค์รัชทายาท ไม่แม้แต่บอกลามหาเสนาบดีเซี่ย แล้วเดินออกไปทันที

องค์รัชทายาทมองดูสถานการณ์ ก่อนจะเร่งให้องค์รักษ์ประคองตนเองจากไป คนของทางการทั้งสองที่ราชครูเหลียงนำมาก็จากไปเช่นกัน

เซี่ยหว่านเอ๋อเห็นองค์รัชทายาทจากไปโดยไม่แม้แต่มองมาทางนาง ทั้งเสียใจทั้งเศร้าโศก เอ่ยถามทั้งน้ำตา "ท่านพ่อ นี้มันเกิดเรื่องอะไรกัน? จะปล่อยให้นางทำร้ายพวกเราอย่างนี้หรือ?

มหาเสนาบดีเซี่ยมองไปที่มีดสั้นในมือของจื่ออันมาโดยตลอด เขาจึงไม่ได้สนพร้อมทั้งเอ่ย “เรื่องนี้ในเมื่อแจ้งทางการไปแล้ว ฟังคำของใต้เท้าเหลียงก็พอแล้ว”

สามารถทำให้ราชครูเหลียงตื่นตกใจได้แบบนี้ ที่มาของมีดสั้นเล่มนี้คงไม่ใช่เรื่องธรรมดา

มู่หรงจ้วงจ้วงจึงเอ่ยออกมา “ใต้เท้าเหลียง เซี่ยจื่ออันมีความผิดหรือไม่?”

ใต้เท้าเหลียงคุกเข่าลง “องค์หญิง คุณหนูใหญ่ไม่มีความผิด ไม่มีความผิด เฉินซื่อและคุณหนูรองทำร้ายฮูหยิน คุณหนูใหญ่เป็นบุตรีคนโต ลงโทษพวกนาง ถูกต้องตามกฎหมาย และถูกต้องตามกฎจริยธรรม”

“งั้นเจ้ายังไม่รีบนำคนของเจ้าใสหัวออกไป?” มู่หรงจ้วงจ้วงเอ่ยเสียงดัง

“พ่ะย่ะค่ะ พ่ะย่ะค่ะ!” ใต้เท้าเหลียงมองก็ยังมิกล้ามองไปที่อ๋องหลี่ เขารีบนำคนออกไปอย่างรวดเร็ว

อ๋องหลี่เมื่อเห็นคดีเสร็จเรียบร้อย ก็มิได้อยู่ต่อ เอ่ยกับมู่หรงจ้วงจ้วง “ท่านอา พวกเราก็ควรกลับกันได้แล้ว”