ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 237

ถึงแม้ว่าจวนมหาเสนาบดีในช่วงนี้เรื่องผิดถูกชั่วดีต่างได้เผยออกมาอย่างมากมาย และเป็นศูนย์รวมของเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวล แต่ก็มีคนจำนวนมากที่มาร่วมงานฉลองวันเกิดของฮูหยินผู้เฒ่าอยู่ดี

ส่วนจะมาพูดคุยกันหรืออยากมาดูเรื่องที่น่าตื่นเต้น ก็ไม่อาจทราบได้

มหาเสนาบดีเซี่ยได้เชิญอ๋องฉีราชทูตจากเป่ยโม่มาด้วย ส่วนฮูหยินผู้เฒ่าก็ได้เชิญซุยไท่เฟยมาด้วยเช่นกัน รายชื่อแขกสำหรับงานเลี้ยงฉลองวันเกิดในวันนี้ดีกว่ารายชื่อแขกในวันนั้นที่เซี่ยจื่ออันอภิเษกกับอ๋องเหลียงเสียอีก

ตามกฎแล้ว ในงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ ก่อนที่แขกเหรื่อจะมาถึง จื่ออันและหยวนซื่อจะต้องไปอวยพรวันเกิดของฮูหยินผู้เฒ่าก่อน และร่วมรับประทานบะหมี่อายุยืนกับสมาชิกในครอบครัว ซึ่งนี่ก็เป็นกฎของปีที่แล้ว

วันนี้ป้าหลานยู่มาจากเรือนของฮูหยินผู้เฒ่าตั้งแต่เช้า มาแจ้งข่าวให้จื่ออันกับหยวนซื่อไปคำนับและอวยพรวันเกิดให้ฮูหยินผู้เฒ่า

“ดวงตาของท่านแม่ยังไม่หายดี ข้าไปก็พอแล้ว” จื่ออันกล่าว

ป้าหลานยู่พูดว่า “คุณหนูใหญ่ ฮูหยินผู้เฒ่าต้องการให้ฮูหยินใหญ่ไปด้วยเจ้าค่ะ”

“ข้าบอกว่าตาของนางยังมองไม่เห็น จะไม่ไปที่นั่น เจ้าไม่ได้ยินเหรอ?" จื่ออันกล่าวอย่างฉุนเฉียว

ป้าหลานยู่ไม่กลัวนางเลยและพูดอย่างเย็นชาว่า "คุณหนูใหญ่โกรธคนรับใช้เช่นข้าจะมีประโยชน์อันใด? มีเรื่องอันใดจำเป็นก็ให้ไปบอกกับนางเอง นี่เป็นคำสั่งของฮูหยินผู้เฒ่า หวังว่าคุณหนูใหญ่จะจำไว้ ถึงแม้ต่อไปท่านจะได้เป็นพระชายาเอกของผู้สำเร็จราชการ แต่ตอนนี้ท่านยังเป็นคุณหนูใหญ่ของจวนมหาเสนาบดีอยู่ ยังต้องไปคุกเข่าคำนับฮูหยินผู้เฒ่า และเรียกนางว่าท่านย่าอยู่ดี "

เมื่อแม่นมหยางได้ยินดังนั้น นางก็รีบตอกกลับอย่างเย็นชา “เจ้ายังรู้ว่านางเป็นคุณหนูใหญ่อยู่อีกหรือ? มีบ่าวคนใดที่พูดกับคุณหนูใหญ่เช่นนี้บ้าง? คงมีแต่ที่จวนมหาเสนาบดี ถ้าเป็นในวังบ่าวรับใช้เก่าแก่เช่นท่านแต่กลับไม่รู้กฎระเบียบ คงจะถูกลากออกไปโบยข้างนอกสามสิบไม้นานแล้ว”

ป้าหลานยูไม่ได้เกรงกลัวแม่นมหยางเลย “ใช่ แม่นมหยางก็รู้ว่านั่นคือตอนอยู่ในวัง แต่ตอนนี้อยู่ที่จวนมหาเสนาบดี เมื่ออยู่ในจวนแห่งนี้ ฮูหยินผู้เฒ่ามีอำนาจสูงสุด หากไม่เชื่อฟัง บ่าวเองก็ไม่ว่ารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

หลังจากพูดเสร็จ นางก็เหลือบมองไปที่จื่ออันอย่างเหยียดหยาม แล้วก็หันหลังเดินจากไป