ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 236

เซียวท่าพูด ‘อืม’ ออกมาคำเดียว จากนั้นก็หยิบกล่องยาของจื่ออันขึ้นมา "ไปกันเถอะ อีกสักครู่พวกเราจะมีแขก"

จื่ออันเหลือบมองไปที่มู่หรงเจี๋ยมองแล้วมองอีก และต้องการที่จะแนะนำอีกสองสามคำ แต่รู้สึกว่ามันจะเสียเวลา พูดไปเขาก็ไม่ฟัง ดังนั้นนางจึงไม่พูดอะไรมาอีก และเดินออกไปพร้อมกับเซี่ยวท่า

พอไปถึงประตูจวน อ๋องหนานหวายก็เดินออกมาด้วยเช่นกัน

เขามองดูจื่ออันมาโดยตลอด และเขาก็ยังรู้ถึงที่มาที่ไปของเซี่ยจื่ออันอย่างละเอียด ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยสนใจมันมาก่อน แต่ตั้งแต่ที่นางหลบหนีจากทหารองครักษ์ทั้งสองคนมาได้ ตกหน้าผาแต่ยังคงรอดชีวิตกลับมา นี่มันไม่ใช่เรื่องง่าย

และที่สำคัญที่สุดคือ มู่หรงเจี๋ยไม่ปฏิเสธนางทั้งยังเต็มใจที่อภิเษกกับนางให้นางมาเป็นพระชายาเอกอีก

“ท่านอ๋อง!” จื่ออันได้ย่อตัวคำนับเล็กน้อย แววตาของอ๋องหนานหวายแลดูยังไงชอบกล และนางก็ไม่ชอบมันมาก

“เซี่ยจื่ออัน?” อ๋องหนานหวายยิ้มออกมาเบา ๆ และยังไม่ละสายตาจากนาง และยังคงจ้องไปที่จื่ออันด้วยแววตาที่แทะโลม

"เพคะ!" จื่ออันตอบ

เซียวท่าพูดกับอ๋องหนานหวาย "หากท่านอ๋องไม่มีเรื่องอันใด ข้าจะพานางไปนะพ่ะย่ะค่ะ"

อ๋องหนานหวายมองไปที่เซียวท่า และเห็นว่าเซียวท่า มีเจตนาที่จะปกป้องนาง รอยยิ้มนี้ก็ยิ่งดูพิกลยิ่งขึ้น "ได้ ไปสิ!"

จื่ออันย่อตัวคำนับอีกครั้ง และหันหลังเดินจากไป

เมื่อเดินออกจากประตูของจวนไปแล้ว แต่นางยังคงรู้สึกว่าอ๋องหนานหวายยังจ้องมองตามนางมาอยู่ดังนั้นนางจึงรู้สึกเสียวแปลบที่หนังศีรษะ

“เมื่อครู่นี้ท่านอ๋องพูดอะไรกับเจ้า” จื่ออันอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามเขาอย่างสงสัย

“ให้ข้าหาคนไปทุบตีพ่อของเจ้าสักสองสามคน!" เซี่ยวท่ากล่าวด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

"..." ไม่บอกก็ช่างเถอะ ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิที่สูงส่ง จะให้หาคนไปตีคนพาลเช่นนั้นได้อย่างไร?

เซียวท่าส่งจื่ออันกลับไปที่จวนมหาเสนาบดี ก็เห็นว่าที่จวนเริ่มตกแต่งไปด้วยโคมไฟหลากสีแล้ว

เซียวท่ากล่าวถามอย่างแปลกใจว่า “จวนนี้จะขายลูกสาวอีกแล้วเหรอ?”

“เป็นแบบนี้สินะ…” จื่ออันลากเสียงยาวที่คำสุดท้าย ในใจนางมีแผนการแล้ว

หยวนซื่อกล่าว “วันเกิดของฮูหยินผู้เฒ่าไม่ใช่วันพรุ่งนี้ แต่ว่าเลือกที่จะรวบคนมาจำนวนมากมายให้มาในวันพรุ่งนี้ จะต้องจัดการข้ากับเจ้าแน่ ๆ”

“ตอนอยู่ในวังท่านแม่ไม่ได้พูดช่วยเขา ทั้งยังไม่ถูกเขาหลอกใช้ เมื่อชั่งน้ำหนักดูแล้ว เขาจะต้องเก็บความเกลียดชังไว้ในใจเป็นแน่ ท่านแม่มีความสามารถแต่กลับถูกทำร้าย เขารู้ว่าท่านมีอำนาจที่จะส่งเสริมเขาได้ ถ้าท่านไม่มีประโยชน์ต่อเขา เขาจะต้องไม่ปล่อยให้ท่านมีชีวิตอยู่เพื่อให้ผู้อื่นใช้ประโยชน์หรอก" จื่ออันวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว

แม่นมหยางกล่าว “อีกมีอีกจุดหนึ่ง ในวันนั้นที่ประตูจวนที่ท่านโยนหนังสือหย่าออกไป เท่ากับเป็นการทำให้จวนมหาเสนาบดีอยู่ในที่แจ้ง ดังนั้นเขาจึงต้องกำจัดฮูหยิน และจะต้องลงมือที่นี่อย่างแน่นอน เพียงสามารถยืนยันได้ว่าท่านทำผิดจริงดั่งเช่นที่ถูกกล่าวหาในหนังสือหย่านั้น เขาถึงจะสามารถเลื่อนขั้นได้อย่างรวดเร็ว เป็นท่านมหาเสนาบดีที่สูงส่งได้เช่นนี้”

“ดังนั้น พวกเขาจะใช้ประโยชน์จากเฉินเอ้อต่อไป เพราะเขามักจะมาที่จวนมหาเเสนาบดีบ่อย ๆ คนที่อยู่ในจวนต่างก็รู้กันดี"

“ใช่ เฉินเอ้อซื้อได้ด้วยเงิน และ…” แม่นมหยางกล่าวเบา ๆ "คุณหนูใหญ่สามารถตรวจวสอบเรื่องระหว่างเฉินเอ้อกับฮูหยินหลิงหลงได้ ต้องมีคนในเมืองหลวงที่รู้

จื่ออันเข้าใจได้ในทันทีในจุดนี้ ก่อนหน้านี้นางก็สงสัยแต่ว่าไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ได้

หยวนซื่อกล่าวบางอย่างที่ทำให้ตกใจ "เซี่ยหว่านเอ๋อกับหลินหลิน น่าจะไม่ใช่ลูกของเขา"