ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 247

เหล่าไท่จวินเองก็เอ่ยว่า "ถูกแล้ว​ แบบนี้ก็ออกจะเกินไป"

เหล่าไท่จวินเมื่อเห็นว่าทั้งสองขุ่นเคือง​ ก็ร้อนรนตามไปด้วย

ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยออกมาอีกว่า​ "ช่างเถอะ​ ไม่ต้องพูดถึงแล้ว​ ที่นี่คนเยอะ​ พวกเราไปนั่งกันที่สวนดอกไม้ด้านหลังกันเถอะ​ หม่อมฉันเลี้ยงแมวไว้ตัวนึง​ น่ารักมากเพคะ​ ไปดูกัน? "

ชุยไท่เฟยชอบแมวมากที่สุด​ ได้ยินคำของฮูหยินผู้เฒ่าว่าเลี้ยงแมวไว้​ จึงอยากจะไปดู​ "ดีเหมือนกัน​ ที่นี่คนเยอะเสียงดัง​ ไปดูแมวกันเถอะ"

ฮูหยินหลิงหลงเตรียมการไว้แล้ว​ เมื่อพบเฉินเอ้อร์แล้ว ​" ฮูหยิน!" เฉินเอ้อร์มักจะมาที่จวนบ่อย ๆ​ ดังนั้นคนในจวนจึงต้อนรับเป็นอย่างดี​ ก่อนหน้านี้ฮูหยินหลิงหลงมักจะให้ไปทำธุระให้​ เพราะเฉินเอ้อร์รู้จักคนกว้างขวาง​ แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าก็ยังชื่นชอบ

ฮูหยินหลิงหลงเหลือบมองเขา​ "อีกครู่รู้แล้วใช่หรือไม่ว่าต้องทำอย่างไร? "

เฉินเอ้อร์เผยรอยยิ้ยมออกมา​ "รู้แล้ว รู้แล้ว​ แต่หลังจากงานนี้จบแล้วนั้น​ เรื่องที่เจ้ารับปากข้าไว้จะต้องสำเร็จ"

"เจ้าวางใจได้​ นายท่านจะต้องให้เงินงวดสุดท้ายแก่เจ้าแน่​ แต่เจ้าต้องทำงานนี้ให้เรียบร้อย​ ไม่งั้น​ เงินที่เจ้ากินเข้าไปแล้วก็ต้องคายออกมา" ฮูหยินหลิงหลงเอ่ยเสียงเย็น

นางหมดความอดทนกับเฉินเอ้อร์ไปแล้ว​ เขาเรียกร้องเยอะเกินไป​ แต่ที่จำต้องเก็บเขาไว้นั้น​ เพราะเรื่องสกปรกหลายเรื่องที่มิอาจออกหน้าได้นั้น​ จะต้องมีคนนอกจวนคอยช่วยจัดการให้ แต่หลังจากที่คิดคำนวณจากครั้งที่แล้วนั้น​ เขาเอาเงินสามวันครั้ง สองวันครั้งเข้าไปแล้ว

เฉินเอ้อร์กล่าว​ "เขาทำกับหยวนซื่อได้เยี่ยงนี้​ ต่อไปก็สามารถทำกับเจ้าได้​ ยังไงก็ระวังตัวไว้หน่อย​ วันนึงสามีภรรยาอาจจะเป็นอื่น​ อย่ามาโทษว่าข้าไม่ได้เตือนเจ้านะ"

ฮูหยินหลิงหลงเร่งรีบมองไปทั้งสี่ทิศ​ หน้าเปลี่ยนกระซิบ​ "เจ้าไม่อยากมีชีวิตแล้วรึ? หากยังให้ข้าได้ยินเจ้าพูดเยี่ยงนี้อีก​ ต่อไปก็ไม่ต้องมาแล้ว"

เฉินเอ้อร์เอ่ยเสียงเย็น​ "หวังดีเตือนเจ้า​ เจ้ากลับไม่ฟังก็แล้วไป"

ฮูหยินหลิงหลงไม่อยากจะคุยกับเขามากนัก​ ยังไงซะก็มีคนมองดูอยู่มาก​ โบกมือเอ่ย​ "พอแล้ว​ เจ้าไปเถอะ"

ในศาลานั้นจื่ออันมองเห็นเฉินเอ้อร์กำลังพูดคุยอยู่กับฮูหยินหลิงหลง​ จึงคอยจับตามองทั้งสองคนไว้

หลังจากที่เฉินเอ้อร์จากไปแล้วนั้น​ นางจึงเอ่ยกับเฉินหลิวหลิ่วว่า​ "ขอโทษนะ​ ข้าขอตัวสักครู่!"