ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 252

ฮูหยินผู้เฒ่าหันกลับไปมองแล้วมองอีก​ ใบหน้ามิยินดี​ “ใยจึงไม่รู้เรื่อง​รู้​ราวกัน? หม่อมฉันจะให้พวกนางออกไปนะเพคะ”

ชุยไท่เฟยมองไปยังด้านหน้า​ โบกมือ​ “ช่างเถอะ​ ท่านเสนาบดีก็นำใต้เท้าทั้งหลายมาแล้ว​ ตายกัน นั่นใช่มิใช่อ๋องเหลียงหรอกรึ?”

ฮูหยินผู้เฒ่าตกใจ​ มองกลับไป เป็นอ๋องเหลียงที่นำพระชายารองหลี่มาด้วย​ “ใช่แล้ว​ เป็นอ๋องเหลียงเพคะ!”

เหล่าไท่จวินเอ่ย​ “อ๋องเหลียงช่างใจกว้างจริง ๆ เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นแล้ว​ ยังมาอวยพรวันเกิดให้แก่ฮูหยินผู้เฒ่า​ ดูท่าแล้วข่าวลือด้านนอกพวกนั้นคงจะเชื่อมิได้”

ในใจฮูหยินผู้เฒ่านั้นรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง​ ถึงแม้ว่าบัตรเชิญจะถูกส่งให้แก่อ๋องเหลี่ยง แต่หากว่ากันตามมารยาทแล้ว​ อ๋องเหลียงวันนี้มาเพื่ออวยพรหรือมาก่อเรื่อง​ นางเองก็ไม่อาจรู้ได้

โดยเฉพาะ​วันนี้ เซี่ย​จื่อ​อัน​นางคนชั้นต่ำที่ยังเคยรักษาไข้​ให้แก่อ๋องเหลี่ยง อ๋องเหลี่ยงจะแก้ไขปัญหาระหว่างนางแล้วก่อนหน้าหรือไม่?

แต่ว่านางกลับคิดว่าตนเองกังวลมากเกินเหตุ​ ครั้งนี้สิ่งสำคัญคือต้องจัดการกับหยวนซื่อ​ มิเกี่ยวข้องกับเซี่ย​จื่อ​อัน​ อย่างนั้นก็ไม่กระทบถึงการรักษาอ๋องเหลียง และไม่ล่วงเกินถึงผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ นอกจากนี้แล้ว​ ยังมีชุยไทเฟยประทับอยู่ที่นี้ด้วย​ คาดว่าอ๋องเหลียงคงมิกล้าที่จะก่อเรื่อง

ฮูหยินหลิงหลงเมื่อเข้ามาในสวนดอกไม้ด้านหลังนี้แล้ว​ ​ราวกับจะขาดสติ​ เอาแต่คิดว่าจะดึงดูดผู้คนไปเยี่ยงไร

เสียงเรียกของสาวใช้ดังมาจากที่ไกล ๆ เสียงดูร้อนรน​ “ฮูหยิน​ ฮูหยิน…”

ฮูหยินผู้เฒ่ามองกลับไป พบว่าเป็นชูอวี่ที่คอยรับใช้หยวนซื่ออยู่ในห้อง​ จึงได้เรียกนางเข้ามา​ กระซิบอย่างไม่พอใจว่า​ “ไม่เห็นหรือว่าชุยไท่เฟย และเหล่าไท่จวินอยู่ที่นี่รึ? เอะอะโวยวายอะไรกัน?”

ชูอวี่ก้มหน้าลงด้วยความกลัว​ “ฮูหยินผู้เฒ่าระงับโทสะด้วย​ ข้ารู้สึกร้อนใจไปชั่วขณะ​หนึ่ง รบกวนฮูหยินผู้เฒ่ากับแขกเสียแล้ว”

“ร้อนใจอะไรกัน? เจ้าไม่ดูแลนายหญิง แต่กลับวิ่งมาที่นี้ทำอะไรกัน?” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถามด้วยความโกรธ

ชู่อวี่เงยหน้าเคร่งเครียด​ “บ่าวออกมาเดินเล่นกับนายหญิง ภายหลังนายหญิงให้บ่าวกลับไปเอาของ​ พอบ่าวกลับมาก็หานายหญิงไม่เจอแล้วเจ้าค่ะ”