ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 253

ป้าหลานยู่เดินไปข้างหน้าต้องการที่จะเปิดประตูห้องพักนั้น กลับพบว่าประตูห้องนั้นโดนปิดจากด้านใน

ป้าหลานยู่ตกใจเล็กน้อย จึงเอ่ยกับฮูหยินผู้เฒ่า “ฮูหยินผู้เฒ่า ประตูห้องปิดอยู่ มีคนอยู่ด้านในเจ้าค่ะ”

ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยอย่างสงสัย “เป็นไปได้อย่างไร? ห้องพักนี้ปกติแล้วก็มิมีผู้ใดมา”

“มิใช่ฮูหยินอยู่ด้านในนี้หรอกหรือ?” ป้าหลานยู่เอ่ยคาดเดา

ฮูหยินหลิงหลงและเซี่ยหว่านเอ๋อนำกลุ่มหญิงสาวกลุ่มนึงมา เซี่ยหว่านเอ๋อได้ยินจึงเอ่ยออกมาว่าหยวนซื่ออาจจะอยู่ด้านใน แล้วหันกลับไปถามชู่อวี่ “เจ้านี้อย่างไรกัน? ทั้ง ๆ ที่เจ้ารู้ว่าฮูหยินบาดเจ็บอยู่ ทำไมถึงไม่ติดตามดูแลนางให้ดี ๆ”

ชู่อวี่กล่าวร้องทุกข์ “คุณหนูรอง เป็นฮูหยินที่เอ่ยออกมาอย่างเย็นชา ให้บ่าวกลับไปเอาเสื้อคลุม”

“แต่เจ้าก็มิอาจปล่อยให้นางอยู่ที่นี่ผู้เดียวได้” เซี่ยหว่านเอ๋อเอ่ยอย่างโกรธเคือง

ชู่อวี่เอ่ย “มิใช่อยู่เพียงผู้เดียว เฉินเอ้อร์เองก็อยู่ในนี้เจ้าค่ะ ฮูหยินกับเฉินเอ้อร์รู้จักกันมาหลายปีแล้ว เฉินเอ้อร์เองก็ชอบมาที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วนเหมือนกันกับพ่อบ้านเซี่ยฉวน ดังนั้นบ่าวเลยขอร้องให้เฉินเอ้อร์ช่วยดูแลฮูหยิน บ่าวก็เลยกลับไปเอาเสื้อคลุมเจ้าค่ะ”

เซี่ยฟางเอ๋อได้ยินจึงเอ่ยถามอย่างสงสัย “วันนี้แสงแดดแรง นางเดินมาตลอดทางนี้กลับยังรู้สึกหนาว? มันน่าแปลกจริง ยังมีอีก เจ้าเป็นถึงสาวใช้ส่วนตัว ทำไมจึงไม่ให้เฉินเอ้อร์เป็นคนกลับไปเอาเสื้อคลุม กลับทิ้งให้ท่านป้าหญิงใหญ่อยู่กับชายหนุ่มเพียงลำพัง? หากเรื่องนี้แพร่ออกไปแล้ว จะเป็นอย่างไรกัน?”

ทางด้านมหาเสนาบดีเซี่ยก็นำท่านลุงรองเซี่ยและอ๋องเหลียง คนอื่น ๆ เข้ามา

ได้ยินคำพูดของพวกนางแล้ว ใบหน้าของมหาเสนาบดีเซี่ยก็ดูซีดเซียวลง “ช่างเถอะ ให้นางได้พักผ่อนอยู่ด้านในเถอะ พวกเราไปกัน”