ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 259

หลิวซื่อยังคงมีความหวัง เพราะอาการของนางที่แสดงออกมาเหมือนคนถูกวางยาพิษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางเข้ามาในห้องนี้ก็รู้สับสนราวกับว่ากำลังเสียสติ

ดังนั้นเมื่อเห็นเฉินเอ้อร์ที่เข้ามาทีหลัง นางก็เกิดอารมณ์ไปชั่วขณะ แล้วอดทนไม่ไหวในที่สุด

หมอก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจชีพจรของหลิวซื่อ เมื่อผ่านไปครู่หนึ่ง หมอหลี่ก็ส่ายหัว "ฮูหยินไม่มีร่องรอยของการถูกพิษเลย"

จื่ออันยกริมฝีปากขึ้น และผุดรอยยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมา พิษจากยาปลุกกำหนัดชนิดนี้ จะถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายอย่างช้า ๆในขณะที่เลือดกำลังไหลเวียน เดิมทีผลของมันไม่ได้รุนแรงเท่าไหร่อยู่แล้ว พอเวลาล่วงเลยมาเป็นเวลานาน ก็ถูกร่างกายดูดซึมจนเกลี้ยงไปแล้ว จะตรวจหาจากชีพจรได้เช่นไรเล่า? เกรงว่าถึงแม้จะตรวจเลือดก็ไม่พบเบาะแสอะไรอยู่ดี

หลังจากฟังคำพูดของหมอแล้ว หลิวซื่อก็ตะโกนออกมา "เป็นไปไม่ได้ มันจะเป็นไปได้ยังไง?"

ทันใดนั้นนางก็ลุกขึ้น และชี้ไปที่หยวนซื่ออย่างโกรธแค้น "เป็นเจ้าที่ใส่ความข้า"

หยวนซื่อที่ตอนนี้ตาบอด และนี้ก็ไม่รู้ว่าที่นางพูดหมายถึงอะไร แม่นมหยางก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างโกรธเคือง “เป็นนายหญิงของพวกเราอีกแล้วหรือ? เหตุใดไม่ว่าใครทำอะไรผิดก็เอาแต่โทษนายหญิง? ข้าอยู่กับนายหญิงตลอดเวลา อีกทั้งนางยังตาบอดทั้งสองข้าง จะไปใส่ความท่านได้เช่นไร?"

หลิวซื่อได้สติขึ้นมา นางก็ชี้ไปที่แม่นมหยางแทน และกล่าวอย่างประหลาดใจ "พอข้ามาถึง ก็เห็นเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว เจ้าบอกว่าหยวนซื่อรอข้าอยู่ในห้องนี้ ให้ข้าเข้ามา เป็นพวกเจ้าที่ใส่ความข้า ทำไมต้องทำเช่นนี้ด้วย?”

แม่นมหยางพูดอย่างเย็นชา “กล่าวหานายหญิงแล้ว ก็มากล่าวหาข้าที่เป็นนางข้าหลวงอีกงั้นรึ หากข้าไม่ยอมรับ ท่านคงจะกล่าวโทษฮองเฮาผู้ซึ่งเป็นเจ้านายของข้าสินะ?"

“ไม่ถูกต้อง” จู่ ๆ ชุยไท่เฟยก็เงยหน้าขึ้นมองแม่นมหยาง "ท่านบอกว่าอยู่กับฮูหยินตลอดเวลา แล้วนังหนูนั่นทำไมถึงบอกว่านางก็อยู่กับฮูหยินตลอด ยังบอกอีกว่าฮูหยินกับเฉินเอ้อร์อยู่ด้วยกัน และให้นางกลับไปเอาเสื้อผ้ามา!"

”แม่นมหยางกล่าว “หม่อมฉันก็มิอาจทราบได้ วันนี้หม่อมฉันอยู่กับฮูหยินตลอดเวลา ตอนที่คุณหนูใหญ่จะออกไปก็ได้กำชับไว้ว่า ฮูหยินยังมองไม่เห็น ไม่ว่านางจะไปไหนต้องมีคนดูแลอย่างใกล้ชิด อีกทั้งฮูหยินผู้เฒ่าไม่อนุญาตให้ฮูหยินไปยังบริเวณหน้าสวนดอกไม้ ดังนั้นหม่อมฉันจึงต้องคอยติดตามฮูหยินอย่างใกล้ชิดเพคะ"

หลังจากที่นางพูดจบ ก็เหลือบมองไปที่ชุ่ยยู่เบาเล็กน้อย "สำหรับชุ่ยยู่นั้น นางได้หายตัวไปตั้งแต่เช้า จึงคิดว่านางคงอยู่รับใช้ฮูหยินผู้เฒ่าที่สวนมาโดยตลอดก็เลยไม่ได้ออกมา หม่อมฉันได้บอกกับคนรับใช้ตั้งหลายครั้งว่าให้นางออกมา”