ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 270

หลิวหลิ่วดึงตัวจ้วงจ้วงมา “องค์หญิง ท่านอย่าพูดเลย นี่เป็นวิธีที่ดีจริง ๆ ถ้าในตอนนั้นท่านส่งพี่เซียวเซียวเข้านอนเร็วหน่อย ตอนนี้ท่านก็คงเป็นฮูหยินของแม่ทัพใหญ่ไปแล้ว ให้สาวใช้ของท่านแต่กับพี่เซียวเซียวไปได้เช่นไร? ถึงแม้ท่านจะมาเสียใจในตอนนี้มันก็สายไปแล้ว"

จื่ออันเริ่มสับสนมากขึ้นเมื่อนางฟัง พี่เซียวเซียวผู้นี้คือ พี่ชายของเซียวท่า และก็เป็นคนรักขององค์หญิงด้วยเช่นนั้นหรือ?

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของจ้วงจ้วงดูไม่ค่อยจะดีนัก นางจึงพูดออกมา “พอเถอะหลิวหลิ่ว อย่าพูดถึงมันอีกเลย พวกเราจะไปที่จวนอ๋องเจ้าจะไปด้วยก็ได้ แต่ว่าเจ้าต้องเชื่อฟังข้า"

"ฟังสิ ท่านย่าบอกให้ข้าเชื่อฟังเจ้า"

“อีกอย่างหนึ่ง เจ้าต้องจำไว้ให้ดีว่าจะพูดถึงเรื่องนี้กับใครไม่ได้ ข้ารับปากย่าของเจ้าไว้ว่าจะทำให้เจ้ากับเซียวท่าได้ครองคู่กัน มิเช่นนั้นจะยิ่งไปกระตุ้นให้เซียวท่าต่อต้านอีก”

หลิวหลิ่วตบที่อกของตนเอง “ไม่พูด ไม่พูดอะไรทั้งนั้น เพียงแค่ท่านย่าได้พูดกับคนในกองทัพบ้างเล็กน้อย ยังมีอีก พี่ชายทั้งสิบสองคนของข้าก็รู้แล้วเช่นกัน”

ปากของจ้วงจ้วงยังคงกระตุก "จื่ออัน สำหรับหลิวหลิ่วนั้น ไม่ว่าเรื่องอันใดเจ้าก็ต้องปิดบังนาง ตระกูลเฉินของนางเป็นตระกูลใหญ่ มากคนก็มากความ"

เรื่องระหว่างนางกับเซียวเซียว ข่าวก็แพร่ออกมาจากตระกูลเฉิน

และที่สำคัญนางก็ไม่ได้โกรธ เพราะดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าข่าวที่พวกเขาแพร่ออกไปมันมีข้อผิดพลาด

เมื่อมาถึงจวนอ๋อง เฉินหลิวหลิ่วก็พูดกับจื่ออันและจ้วงจ้วงก่อนว่า "ถ้าเจอเซียวท่า พวกท่านอย่าบอกว่าข้าคือ เฉินหลิวหลิ่วโดยเด็ดขาดนะ

“เช่นนั้นจะบอกว่าเจ้าคือใคร?” จ้วงจ้วงกล่าวถามอย่าอารมณ์เสีย

“แค่บอกว่าข้าชื่อเฉินฉือซาน เป็นสหายสนิทของพวกเจ้า พามาที่จวนอ๋องนี้เพื่อเปิดหูเปิดตา”

"เจ้าไม่เคยเห็นเซียวท่าหรือ?" จ้วงจ้วงกล่าวถาม

“เคยเห็นอยู่ แต่เขาไม่เห็นข้า ตลอดมาข้าไม่ได้ทำตัวให้เป็นจุดสนใจ" หลิวหลิ่วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและยื่นมืออกจัดผมให้เป็นระเบียบ ดวงตาที่โตเป็นกายช่างดูงดงามเสียจริง