ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 271

มู่หรงเจี๋ยนั่งลงอย่างเคยที่เป็นมา​ ในมือยังถือถ้วยชาร้อน​มองไปยังจื่ออันที่สะพายกล่องยาเดินเข้ามา

รอยแผลบนใบหน้านางดูจางลงมากแล้ว​ ภายใต้แสงแดดที่ส่องลงมา​ ยังคงมองเห็นได้ชัดเจน

แสงสว่างจากดวงตายิ่งส่องประกายมีพลัง​ คนมองเห็นภายในใจดูสบายยิ่งนัก

จื่ออันมองไปยังศาลาแห่งหนึ่ง ที่ชายร่างใหญ่ห้าคนบีบอัดกันอยู่ รู้สึกอยากจะหัวเราะ

และยังมีใบหน้าของเซียวท่าที่กำลังโกรธ ราวกับโดนบีบบังคับมา

“โอ้ กำลังดื่มเหล้ากันรึ?” จ้วงจ้วงเดินเข้ามา ได้กลิ่นเหล้าในอากาศ เอ่ยออกมายิ้ม ๆ

“มิได้ แค่ดื่มชา” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยตอบ สายตายังคงมองยังใบหน้าของจื่ออัน “มาแต่เช้าเชียว?”

“ใช่แล้ว เดิมจะต้องไปยังจวนอ๋องเหลียง แต่อ๋องเหลียงกลับอยู่ที่นี่ จึงจำต้องมาที่นี่” จื่ออานวางกล่องยาลงบนโต๊ะหินอ่อน มองไปยังไอร้อนบนถ้วยชาของแต่ละคน

“นี้ใช่เฉินหลิวหลิ่วหรือไม่?” ซูชิงมองไปยังหลิวหลิ่ว เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “เจ้ามาได้อย่างไร?”

เฉินหลิวหลิ่วหน้าเขียวคล้ำ คาดไม่ถึงว่าซูชิงเองก็อยู่ที่นี้ ซูชิงและพี่ชายของนางรู้จักกันดี และเคยมายังที่จวน นางพบเจอกันอยู่หลายครั้ง

เซียวท่าเมื่อได้ยินคำพูด จึงเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาเบิกกว้างมองเฉินหลิวหลิ่ว

หลิวหลิ่วลอบมองเซียวท่าใกล้ ๆ ชั่วขณะนั้นก็รู้สึกหลงใหล นางบิดตัวกระมิดกระเมี้ยนไปข้างหน้า “ท่านพี่เซียวท่า ท่านย่าบอกให้ข้าแต่งกับท่าน”