ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 273

จื่ออันจึงมิได้เอ่ยอันใดอีก หยิบใบมีดเล่มเล็กที่เซียวท่าหาคนช่วยนางทำออกมา กำจัดบาดแผลที่ตกสะเก็ดออกอย่างเบามือ

นางอดมิได้ที่จะทำความสะอาด เพราะบาดแผลที่ตกสะเก็ดแล้วนั้นจะรู้สึกคันเล็กน้อย หากท่านอ๋องอดไม่ได้ที่จะเกา เกาจนบางที่มีรอยขีดข่วน จนมีรอยเล็บที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน

เพิ่งทำความสะอาดไปได้เพียงไม่กี่แห่ง กลับพบหนี่หรงที่ออกไปแล้วกลับเข้ามาอีกครั้ง “ท่านอ๋อง ใต้เท้าจิงจ้าวหยินซุนมาแล้วขอรับ”

“ให้เขารออีกครู่” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา

“เขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญมารายงานขอรับ” หนี่หรงเอ่ย

จื่ออันวางมือ มองยังมู่หรงเจี๋ย

มู่หรงเจี๋ยลุกขึ้น สวมใส่เสื้อคลุมแล้วจึงเอ่ยกับจื่ออัน “เจ้ารอข้าที่นี่สักครู่ ข้าออกไปเพียงครู่ก็กลับมาแล้ว”

จื่ออันรับคำ นำใบมีดเล่มเล็กวางกลับเข้าไปในกล่องยา ภายในใจกลับเอาแต่คิดว่าใต้เท้าซุนมาด้วยเหตุอันใด

นางนั่งอยู่ใกล้โต๊ะ แล้วจุดตะเกียงน้ำมันขึ้นมา จากนั้นจึงหยิบเข็มออกมาฆ่าเชื้อ

มีคนเคาะประตูเข้ามา เป็นสาวใช้อายุสิบสามสิบสี่ปีนางหนึ่ง นางแสดงความเคารแล้วเดินไปยังด้านหน้าของจื่ออัน “คุณหนูใหญ่เซี่ยเจ้าคะ พระสนมซุนเชิญท่านไปพบสักครู่นึง เจ้าค่ะ”

“พระสนมซุน?” จื่ออันตกใจเล็กน้อย

“เจ้าค่ะ พระสนมเฟยมีเรื่องต้องการจะถามท่าน” สาวใช้น้อยกิริยาสุภาพเรียบร้อย

จื่ออันรู้มาว่ามู่หรงเจี๋ยมีสนมรองอยู่​ ฟังจากคำของคนปากมากเยี่ยงซูชิงมาว่า​ พระสนมซุนเป็นคนที่ราชครูเหลียงส่งมา

นางและพระสนมซุนไม่เคยติดต่อกัน​ จู่ ๆ ก็เรียกหานาง​ ทำให้จื่ออันอดที่จะตื่นตระหนกมิได้​ ในเวลานี้แล้วนั้น​ นางไม่อยากมีปัญหา​ จึงเอ่ยกับสาวใช้น้อยว่า “เจ้ากลับไปรายงานพระสนมซุน ว่า ข้ากำลังรอทำแผลให้ท่านอ๋อง​ เสร็จแล้วจะไปถวายพระพรพระสนม”