ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 276

หนี่หรงหมุนตัวกลับออกไป และมิรู้ว่าไปเอาเครื่องแต่งกายสตรีจากที่ใดมาให้นางกัน “นี่เป็นชุดของแม่นางโหรวเอ๋อ คุณหนูใหญ่ลองสวมดูก่อนได้ขอรับ”

มู่หรงเจี๋ยเรียกสาวใช้นางหนึ่งเข้ามา ออกคำสั่งไป “เจ้าช่วยใส่ยาแก้น้ำร้อนลวกให้นาง”

จื่ออันเอ่ย “ไม่ ไม่ต้องให้นางช่วยข้า”

มู่หรงเจี๋ยใบหน้าโกรธจัด “ไม่ให้นางช่วยเจ้า หรือต้องการให้ข้าเป็นคนช่วยเจ้ารึ? ข้าไม่แตะต้องสตรี ทางที่ดีเจ้าอย่าพยายามเลยดีกว่า”

บนหน้าผากจื่ออันปรากฏเส้นสีดำ กัดฟันเอ่ยตอบ “ข้าทำเอง!”

พูดจบจึงหันหลังกลับเข้าไปหลังฉากบังลม เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยตนเองอย่างไม่เร่งรีบ ถอดออกแล้วจึงวางลงบนพื้น

หนี่หรงหน้าแดงก่ำแล้วเดินออกไป!

หน้าท้องปรากฏรอยแดง โชคยังดีที่มีเสื้อผ้าปกคลุมอยู่ น่าจะไม่เกิดแผลพุพองขึ้น แต่ที่หลังมือนั้นไม่ได้โชคดีเช่นนั้น​ ผิวหนังเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงดำคล้ำ​ มองดูคล้ายจะพุพองขึ้นมา

“เป็นยังไงบ้าง?” จู่ ๆ ก็มีเงาคนปรากฏขึ้นอีกด้านของฉากบังลม​ จื่ออันตกใจจนต้องนำเสื้อมาปิดปังทรวงอก​ มองไปยังเขาอย่างหวาดกลัว​

“เอะอะโวยวายอะไรกัน? บาดแผลหนักหนาหรือ?” มู่หรงเจี๋ยยื่นมือออกไปดึงฉากกั้นแต่งตัวของนางออกมา สายตาตกลงที่ด้านหน้าของกายนาง ดวงหน้าเขาดูตกตะลึง​ หลังจากนั้นจึงเอื้อมมืออกไปราวกับต้องการจะค้นหาอะไรบางอย่าง​ “สิ่งนี้ของเจ้า ดูแปลกจริง”

ใบหน้าจื่ออันดูไร้อารมณ์​มองมายังเขา​ ตอนนี้ยังคงปลอดภัยอยู่ ยังไม่ได้เดินเข้าไปในที่สายตาสามารถมองเห็นได้

“โอ้ แดงแล้วหรือ?” มู่หรงเจี๋ยหยิบยาทาแผลพุพองมา เอื้อมมือออกไปทาบางส่วนบนมือ แล้วทาไปยังหน้าท้องแดงด้วยใบหน้ารังเกียจ

ปลายนิ้วมือเขาขรุขระหยาบ เดิมแผลพุพองก็เจ็บมากพอแล้ว เขาละเลงลงไปเยี่ยงนี้ ทำให้นางเจ็บยิ่งขึ้นไปอีก