พระสนมซุนโมโห มืออีกข้างหยิบถ้วยชาอีกใบบนโต๊ะ อยากจะทุบหัวของจื่ออัน แต่จื่ออันเผยดวงตาดุร้าย บีบคอนางอย่างรวดเร็ว “ท่านลองดูอีกครั้งสิ?”
พระสนมซุนคาดไม่ถึงว่านางจะกล้าทำถึงขนาดนี้ นางตกใจอยู่ครู่นึง แล้วความโกรธก็ปรากฏอยู่ในดวงตา
ในชั่วขณะนี้ มู่หรงเจี๋ยและหนี่หรงก็เดินเข้ามา
พระสนมซุนก็เปลี่ยนท่าทีหยิ่งผยอง เป็นท่าทางน่าสงสาร อ้อนวอน “ท่านอ๋องช่วยข้าด้วย!”
มู่หรงเจี๋ยเร่งฝีเท้าเข้ามา ดวงตาแฝงความโกรธ เอ่ยเสียงดัง “ปล่อยมือ!”
เขาผลักจื่ออันออกไป จื่ออันโดนเขาออกแรงผลักจนยืนไม่มั่นคง เพียงนิดก็เกือบล้ม หลังจากที่ยืนได้มั่นคงแล้ว ดวงตาเย็นชาถอยกลับมาอีกก้าว ภายในใจเหน็บหนาว เขาถึงกลับปกป้องสนมรองของตน มิใช่หรือ? นางผู้หญิงชั่วนี้จะทำร้ายผู้หญิงของเขา เจ็บใจแล้วหล่ะสิ?
“ท่านอ๋อง…” พระสนมซุนดวงตาแดงก่ำ อยากจะโผเข้ามา มู่หรงเจี๋ยกลับหยิบถ้วยชาในมือของนาง แล้วเอ่ยอย่างโมโห “ปล่อยมือ ใครใช้ให้เจ้าจับถ้วยชาของข้า?”
เมื่อเขามองเห็นเศษแก้วแตกไปสามทิศบนพื้นแล้ว ใบหน้าก็เขียวคล้ำ หันกลับมาเอ่ยอย่างโมโห “พระสนมซุน เจ้าช่างบังอาจนัก”
หนี่หรงหันกลับมามองแวบนึง หน้าก็ค่อย ๆ เปลี่ยน “โอ้พระเจ้า นี้เป็นถ้วยหยกขาวคู่งามที่องค์จักรพรรคพระองค์ก่อนทรงประทานให้แก่ท่านอ๋อง กลับทำแตกไปแล้วหนึ่งใบ”
พระสนมซุนเมื่อได้ยินว่าเป็นของที่องค์จักรพรรคพระองค์ก่อนทรงประทานให้ ตกใจจนใบหน้าซีดขาว “ท่านองค์โปรดทรงระงับโทสะ ไม่ใช่หม่อมฉันที่ทำแตก เป็นนาง เป็นนาง…”
พระสนมซุนชี้ไปยังจื่ออัน เอ่ยโมโหเสียงดัง “ท่านอ๋อง เป็นนางที่ทำแตก”
มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างโกรธเคือง “ไป ออกไป!”
พระสนมซุนเมื่อเห็นว่าพายุแห่งความโกรธในดวงตาเขามากยิ่งขึ้น จะกล้าพูดออกมาที่ไหนกัน ทำได้เพียงนำคนออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...