ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 291

จื่ออันส่ายหัว "เขาไม่น่าจะทำเรื่องเช่นนั้นออกมาได้”

ไม่ใช่ว่าเซี่ยจื่ออันจะปกป้องเซี่ยหวายจุน แต่ว่าการที่อวดเบ่งอำนาจในที่สาธารณะเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องที่เขาน่าจะทำตอนอายุเท่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่จวนมหาเสนาบดีมีชื่อเสียงที่ด่างพร้อยอยู่ เขาก็ยิ่งจะไม่ทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้ออกมาได้อย่างแน่นอน

ซูชิงมองมาที่นางแล้วยิ้มเย้ยหยัน "เขานั่นแหละเป็นคนทำ แน่นอนว่าถ้าเป็นยามปกติ อย่างมากก็ตำหนิอย่างรุนแรงไม่กี่คำ แต่ในวันนั้นเกี้ยวของซีเหมินเสี่ยวเยว่อยู่ข้างหลังเขาพอดี"

“อะไรนะ?” จื่ออันรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเลย “เจ้าหมายถึง เขาจงใจอวดเบ่งอำนาจต่อหน้าซีเหมินเสี่ยวเยว่อย่างนั้นหรือ? เป็นการเอาใจนางสินะ?”

“เป็นทั้งการเอาใจและการใช้อำนาจข่มขวัญ เท่ากับบอกซีเหมินเสี่ยวเยว่ว่า ถึงตอนนี้เขาจะมีชื่อเสียงที่ไม่ดี แต่เขายังคงเป็นมหาเสนาบดีของราชสำนัก อีกทั้งตระกูลจิ้นกั๋วกงกับเขาก็จะดองเป็นญาติกันแล้ว ต่อไปอย่าได้คิดดูถูกเขา" มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเฉยเมย

จื่ออันมองไปยังเขา ดูเหมือนกับว่าเขาจะรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่กลับไม่เคยบอกนางเลย

อันที่จริง ถึงแม้ว่าช่วงนี้นางจะอยู่ในจวนอ๋องทุกวัน แต่ดูเหมือนทั้งสองคนจะไม่ได้พูดคุยกันเป็นการส่วนตัวกันสักเท่าไหร่

นอกจากนี้เขายังรู้สึกรังเกียจที่จะพูดถึงเรื่องของจวนมหาเสนาบดี

มีแค่ครั้งนั้นเท่านั้นที่ใช้ให้เซียวท่าไปโจมตีเซี่ยหวายจุน

“ยังมีอีกเรื่องที่ข้ายังไม่เคยบอกกับเจ้าเลย ตอนที่เจ้าขอให้อ๋องอันเข้าวังไปตามหาร่างของเซี่ยหลิน แต่ข้าค้นหาทั่วทั้งวังแล้วแต่ก็ไม่พบร่างของเขาเลย"

จื่ออันตกใจ “เป็นไปไม่ได้ เขาก็อยู่ที่พระตำหนักร้างตรงข้ามวังซีเหวยอย่างไรเล่า ตอนที่ข้าจากมา เขาก็อยู่ตรงนั้น”

“ไม่มีจริง ๆ บางทีร่างของเขาอาจจะถูกกำจัดทิ้งอย่างลับ ๆ ไปแล้ว" มู่หรงเจี๋ยกล่าว

จื่ออันรู้สึกอึดอัดมาก ก่อนหน้านี้ที่ขอให้อ๋องอันไปค้นหา ก็ไม่มีข่าวคราวกลับมาเลย ก็นึกว่าอ๋องอันไม่อยากช่วยนาง ที่ไหนได้ที่แท้กลับหาไม่เจอนี่เอง

ถ้ากำจัดศพไปแล้วจริง ในวังจะจัดการกับศพอย่างไรกัน? คงจะไม่มีอะไรมากไปกว่าการฝัง หรือไม่ก็มัดกับหินก้อนใหญ่ถ่วงลงไปในทะเลสาบหรอกนะ