ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 311

งานเลี้ยงตอนเที่ยงนั้นอยู่ในลานบ้าน ตอนเย็นจึงจะเป็นงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการ

โต๊ะหนึ่งร้อยโต๊ะจัดวางราวสายน้ำไหล จำต้องรอให้ญาติสนิทนั่งลงก่อน แล้วแขกคนอื่น ๆ จึงนั่งลงได้

ฝั่งจิ้นกั๋วกงที่มาร่วมนั้นเป็นท่านลุงรอง อาสะใภ้รอง และคนหนุ่มสาวทั้งหลายในสกุล เพราะว่าในตอนที่กราบไหว้ฟ้าดินนั้น คนของบ้านฝั่งมารดามิอาจเข้าร่วมได้ เมื่อครู่เรื่องที่เกิดในห้องโถงนั้น คนของสกุลซีเหมินจึงมิได้รู้เรื่องราว เพียงแต่รู้สึกว่าใช้เวลานาน ยังมิอาจออกมากินดื่มได้ เพราะว่าผู้ที่มาส่งเจ้าสาวแต่งงานนั้นจะต้องกินและดื่มแล้วจึงจะกลับได้ เหล้ายังมิได้ดื่ม ก็มิอาจจะจากไปได้

ผู้ที่มาส่งเจ้าสาวแต่งงานนั้นส่วนมากแม้แต่ข้าวเช้าก็ยังมิได้กินมา เข้าประตูจวนในตอนเที่ยง แม้แต่ในตอนที่ทำพิธีก็มิอาจกินข้าวเที่ยงได้ คนเหล่านั้นหิวจนหน้าอกพลิกกลับหลังไปแล้ว แต่รัชทายาทกับผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิก็ยังไม่ออกมา และไม่อาจไปเร่งรัดได้

ไม่ง่ายเลยที่จะรอจนเริ่มงาน พวกเขาจึงลืมที่จะเข้าไปสอบถามจากซีเหมินเสี่ยวเย่ว รีบตรงเข้าไปนั่งกินข้าวในทันที

ซีเหมินเสี่ยวเย่วเองมิยินยอมที่จะดื่มเหล้ามงคลแล้ว แม้ว่าซีเหนียงจะพูดอยู่ตลอดว่าจะต้องดื่มเหล้ามงคล แต่ว่านางกลับบอกว่าปวดหัว มหาเสนาบดีเซี่ยรู้ว่านางในใจนั้นไม่มีความสุข จึงได้เอ่ย “เจ้าหากว่าไม่สบายแล้ว ก็ไม่ต้องไปดื่มเหล้ามงคลหรอก นั่งพักเถอะ กินเสร็จแล้วก็กลับไปพักผ่อน ข้าไปดื่มเหล้ามงคลก็พอ”

ซีเหมินเสี่ยวเย่วซาบซึ้งในน้ำใจของเขา แต่ว่าความกรุ่นโกรธในใจยังไม่หาย เพียงแค่ตอบกลับเขาไปแบบขอไปที “เจ้าค่ะ ลำบากท่านพี่แล้ว”

มหาเสนาบดีเซี่ยจับมือนางอยู่ใต้โต๊ะ ค่อย ๆ ยิ้ม “ต่อไปพวกเราก็จะเป็นสามีภรรยากันแล้ว เรื่องของเจ้า ในมุมของข้าแล้วนั้นเป็นเรื่องสำคัญที่สุด”

ซีเหมินเสี่ยวเย่วรู้สึกซาบซึ้งใจ จ้องมองไปที่เขา พลางเอ่ย “ท่านพี่ ข้าถึงแม้ว่าจะไม่สบายนัก แต่ธรรมเนียมการดื่มเหล้ามงคลนั้น หากข้าไม่ไปก็กลัวว่าจะเป็นการเสียมารยาท ควรจะไปดื่มเหล้ามงคลกันก่อนเถอะเจ้าค่ะ”

มู่หรงเจี๋ยและแขกคนสำคัญนั่งอยู่ด้วยกัน บรรดาขุนนางในวังทั้งหลาย ล้วนจะต้องเอ่ยทักทายทั้งสิ้น มู่หรงเจี๋ยดื่มเหล้าติดต่อกันหลายแก้ว จึงได้หยุดลงพูดคุยกับทุกคน นับว่าเสียมารยาทแล้ว