ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 314

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินหลิวหลิ่วได้ยินเซียวท่าใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดกับนาง ในใจรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ชั่วขณะนั้นก็แสร้งทำท่าทางน่าสงสารนั่งอยู่ข้างกายเซียวท่า นำผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดลงบนหางตา “ใครว่ามิใช่เล่า? ผู้อาวุโสในจวนนั้นใส่ใจชายมากกว่าหญิง ข้าที่เป็นหญิงนั้นแน่นอนว่าจะต้องได้รับทุกข์เบาบางเล็กน้อย อันที่จริงพวกท่านต่างก็คิดว่าจื่ออันโดนจวนมหาเสนาบดีวางแผนทำร้ายนั้นดูน่าสงสาร​ สถานะของข้าในจวนตระกูลเฉินก็ไม่ต่างไปจากจื่ออัน”

เซียวท่าขมวดคิ้ว​ “ทำไมข้าถึงได้ยินต่างไปจากนี้เล่า?”

“ก่อนที่เรื่องจื่ออันจะยกเลิกงานแต่งงานออกมานั้น​ ท่านเชื่อว่ามหาเสนาบดีเซี่ยเป็นคนเช่นนั้นหรือไม่？”

เซียวท่าคิดอยู่ครู่นึง​ “ก็ใช่​ ก่อนหน้านั้นแม้ว่าข้าจะมีความเห็นในราชสำนักที่ไม่ตรงกันกับเซี่ยหวายจุน แต่คาดไม่ถึงว่าเบื้องหลังเขาจะเป็นคนที่ร้ายกาจเช่นนี้”

จื่ออันและมู่หรงจ้วงจ้วงสบตากัน รู้สึกว่าเฉินหลิวหลิ่วเริ่มเกินเลยแล้ว ทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกัน “ไป พวกเราไปทางด้านนั้นกันดีกว่า”

มู่หรงเจี๋ยใบหน้าดูเงียบสงบ จ้องมองไปยังด้านหลังของจื่ออัน “ดูท่าทางน้อยใจเยี่ยงนั้นสิ น่ารำคาญซะจริง”

ซูชิงเงยหัวขึ้น “ท่านอ๋อง ดูเหมือนท่านจะเป็นห่วงท่านหมอเซี่ยมากนะพ่ะย่ะค่ะ”

“นี่ไม่ใช่เรื่องเหลวไหลหรือ? นางเป็นว่าที่ภรรยาของข้า จะต้องสำรวมความประพฤติ” มู่หรงเจี๋ยแสดงท่าทีอย่างตรงไปตรงมา

“ก็ถูกพ่ะย่ะค่ะ” ซูชิงเกาศีรษะ เรื่องระหว่างชายหญิงนี้ แม้ว่าเขาจะถือตนว่าตนเองนั้นเป็นยอดฝีมือ แต่ว่าในบางคราวก็มองดูไม่เข้าใจ

มู่หรงเจี๋ยเมื่อเห็นว่ามู่หรงจ้วงจ้วงเดินจากไปไกลแล้ว จึงได้ออกรับสั่งให้แก่ซูชิง “เจ้าตามพี่น้องสกุลเฉินไป ให้พวกเขานำเหล้าย้ายไปยังจวนอ๋อง”

“ข้าขอสิบไห!” ซูชิงเอ่ยออกมา

มู่หรงเจี๋ยหรี่ตาลงมองเขา แววตาดูอันตราย ซูชิงเหลือบมองเขา ลุกขึ้นยืน “ช่างเถอะ ถ้วยเดียวแค่ถ้วยเดียวพ่ะย่ะค่ะ”

คำพูดของซูชิงทำให้มู่หรงเจี๋ยรู้สึกรำคาญเล็กน้อย หยิบถ้วยเหล้าบนโต๊ะขึ้นมา และไม่รู้ว่าเป็นของผู้ใด แล้วดื่มเข้าไป

เซียวท่ายังฟังเฉินหลิวหลิ่วพูดถึงวัยเด็กที่น่าเศร้าของนางอย่างเพลิดเพลิน ฟังจนรู้สึกเห็นใจนางเป็นอย่างมาก