ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 317

ในเมื่อมันไม่สมเหตุสมผล เช่นนั้นจุดประสงค์เพียงหนึ่งเดียวของเขาก็คือต้องการทำให้นางตื่นตระหนก ไม่ก็ยั่วยุให้นางโกรธ

“ที่คุณชายซีเหมินกล่าวมาก็มีเหตุผล บางทีผู้สำเร็จราชการอาจเต็มใจที่จะเกี่ยวดองกับตระกูลของจิ้นกั๋วกงก็เป็นได้ อย่างนี้ดีหรือไม่ ท่านก็ลองไปถามเขาดูด้วยตนเองเป็นอย่างไร?" จื่ออันกล่าวอย่างใจเย็น

ซีเหมินเสี่ยวชิ่งจ้องไปที่จื่ออัน เปลี่ยนจากความสุภาพที่มีเมื่อครู่นี้กลายเป็นความเย็นชา "เซี่ยจื่ออัน ท่านอย่าได้เย่อหยิ่งให้มันมากจนเกินไป คอยดูจุดจบของท่านให้ดีเถิด"

พูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไป

จื่ออันมองตามหลังเขาไป ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

นางเงยหน้าขึ้น ก็เห็นเซี่ยหว่านเอ๋อกับองค์รัชทายาทกำลังเดินมาทางนี้

จื่ออันไม่ต้องการเผชิญหน้ากับสองคนนั้น ดังนั้นนางจึงเดินไปตามทางเดินที่ทอดผ่านกลางทะเลสาบ จากนั้นก็ข้ามจากทางเดินไปยังภูเขาหินจำลองทางฟากโน้น

ภูเขาหินจำลองเหล่านี้เชื่อมต่อกับสวนดอกไม้ที่อยู่ทางด้านหลัง แต่จื่ออันไม่ได้คิดที่จะไปที่สวนนั่น แค่ต้องการไปในส่วนที่ค่อนข้างลึกและเงียบสงบหน่อยเท่านั้น เพื่อสงบจิตใจตนเองเสียหน่อย

เมื่อจื่ออันเดินมาถึงที่ซึ่งไร้คนอยู่ นางก็นั่งลงตรงบริเวณที่อยู่รอบภูเขาหินจำลอง ซึ่งจะไม่มีใครมองเห็น นางก็จะได้ใช้โอกาสนี้สงบจิตสงบใจได้

หลังจากนั่งอยู่ได้ไม่นาน นางก็ได้ยินเสียงที่ดังมาจากทางข้างหน้า แต่ก็ไม่ได้ข้ามไปดู แค่คิดจะหันหลังแล้วเดินจากไปก็เท่านั้น เพราะนางรู้ว่าจะต้องมีอะไรรอนางอยู่ทางนั้นแน่ ๆ

อย่างไรก็ตาม พอหันกลับไป ก็เห็นองค์รัชทายาทกับเซี่ยหว่านเอ๋อกำลังพาทหารองครักษ์มาทางนี้ พวกเขาเดินมาด้วยท่วงท่าสบาย ๆ ราวกับว่าพวกเขามาเดินเล่น

และในขณะนี้เอง ก็มีคนคนหนึ่งโผล่ออกมาจากบริเวณภูเขาหินจำลองอย่างรวดเร็ว พุ่งมาจับมือนางไว้ และพูดด้วยความตื่นตระหนก "จื่ออัน เจ้ารีบหนีไป เจ้าได้ฆ่าคนตายแล้ว!"

คนผู้นี้คือ ซีเหมินเสี่ยวชิ่ง ที่เมื่อครู่นี้พยายามหยุดนางไว้ตลอด

จื่ออันเข้าใจได้ในทันทีว่า ที่ซีเหมินเสี่ยวชิ่งหยุดนางไว้เมื่อครู่นี้ ก็เพื่อถ่วงเวลารอจนกว่าเซี่ยหว่านเอ๋อกับองค์รัชทายาทจะมา เขารู้ว่านางที่ไม่อยากเผชิญหน้ากับสองคนนั้น จะต้องมาที่ภูเขาหินจำลองนี้

ส่วนเมื่อครู่นี้ที่จงใจโกรธหรือที่พูดจาโต้แย้งกัน มีความเป็นไปได้มากว่าจะรู้ความจริงในภายหลัง