ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 318

เซี่ยหว่านเอ๋อก้าวไปข้างหน้า อยากจะตบไปที่ใบหน้าของจื่ออันจัง ๆ แต่จื่ออันกลับจับข้อมือไว้ได้ และผลักนางออกอย่างแรง พร้อมกับหรี่ตามอง

เซี่ยหว่านเอ๋อโซเซและล้มลงในอ้อมแขนขององค์รัชทายาท นางเงยหน้าขึ้นและกล่าวอย่างโมโห "เซี่ยจื่ออัน เจ้าฆ่าคนแล้วยังจะกล้าทำตัวหยาบช้าอีกหรือ?"

องค์รัชทายาทประคองเซี่ยหว่านเอ๋อให้ทรงตัวได้ แล้วจึงเดินไปที่เบื้องหน้าของจื่ออัน มองจื่ออันด้วยสายที่เหยียดหยาม พลางแสยะยิ้มแล้วกล่าว "ครานี้ข้าอยากรู้เสียจริงว่าเสด็จอาจะเล่นพรรคเล่นพวกได้อย่างไร"

จื่ออันที่มองเห็นเขาจากระยะใกล้ ใบหน้านั้นยังคงทำให้นางเกลียดชังเหมือนเช่นที่เคยเป็น

ราวกับว่านางจะเห็นฉากที่เขาสั่งคนให้โบยเซี่ยจื่ออันเจ้าของร่างคนเดิมอย่างโหดเหี้ยมทารุณ เพื่อบีบบังคับให้นางอภิเษกกับอ๋องเหลียง

“พาตัวไป!” องค์รัชทายาทบีบคางนางแล้วปล่อยไป จากนั้นก็สั่งอย่างเคร่งขรึม

องครักษ์คุมตัวจื่ออันออกไป และหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนสองคนมาหามเด็กรับใช้ผู้เฝ้าหน้าประตูออกไปด้วยเช่นกัน

เนื่องจากมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้น ทำให้คนที่ชอบดูความตื่นเต้นต่างก็มารายล้อมกัน

จื่ออันถูกทหารองครักษ์คุมตัวมาไว้ท่ามกลางฝูงชน และเมื่อครู่นี้องค์รัชทายาทก็ได้ดึงปิ่นออกจากศีรษะของนางไป ทำให้ผมที่เกล้าเป็นมวยของนางหลุดร่วงลงมา และปลิวสยายไปตามลม ราวกับเป็นผู้หญิงบ้าอย่างไรอย่างนั้น

ศพของเด็กรับใช้ที่เฝ้าประตูถูกวางไว้กลางสวนดอกไม้ การที่เกิดคดีฆาตกรรมในงานแต่งงานเช่นนี้ ทำให้หลายคนรู้สึกว่ามันเป็นลางร้ายอย่างมาก

มู่หรงจ้วงจ้วงและชุยไท่เฟยก็มาเช่นกัน เมื่อครู่นี้นางเพิ่งจะไปพบกับชุยไท่เฟย และอาสะใภ้ของซีเหมินเสี่ยวเยว่ก็อยู่ที่นั่นด้วย สาเหตุที่ตามนางมานั้นทำให้นางโมโหมาก นั่นก็เพราะว่าอาสะใภ้ของซีเหมินเสี่ยวเย่จะแนะนำคนที่มีคนพรสวรรค์คนหนึ่งให้ ซึ่งชุยไท่เฟยก็เห็นว่าเหมาะสมกับมู่หรงจ้วงจ้วง เลยให้คนไปเชิญนางมาเพื่อถามความคิดเห็น

ดังนั้นจ้วงจ้วงที่เห็นฉากเบื้องหน้า ก็รู้ได้ในทันทีว่าตนเองถูกหลอกใช้ มีบางคนจงใจให้จื่ออันต้องอยู่คนเดียว เพื่อที่จะใส่ร้ายนางได้

แต่คราวนี้ถึงกับใช้ชีวิตคน มันช่างน่ารังเกียจสิ้นดี

“เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร? ผู้ใดเป็นคนฆ่าเขา?” เมื่อฮูหยินผู้เฒ่ามาถึง นางก็กล่าวถามด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวอย่างตกใจ

องค์รัชทายาทกล่าวอย่างเย็นชา “ฮูหยินผู้เฒ่า ถามได้ดี ข้าเองก็อยากจะถามท่านว่า ท่านสั่งสอนหลานสาวของตนเองอย่างไร? นางถึงได้เหี้ยมโหดเลือดเย็นได้ถึงเพียงนี้ ฆ่าคนได้เหมือนผักเหมือนปลา”