ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 330

จวนมหาเสนาบดีต้องการคนมีพิษสงเช่นนี้ ทำร้ายคนของตนเองได้ลง ถึงจะเรียกได้ว่าเลือดเย็นอย่างแท้จริง

“ตราบใดที่ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นอุบัติเหตุ ก็จะไม่มีใครสามารถสืบหาความจริงได้ แม้ว่าในใจของผู้สำเร็จราชการจะรู้ดี แต่ก็ทำอะไรกับพวกเราไม่ได้” ซีเหมินเสี่ยวเยว่ยังคงมีรอยยิ้มที่แลดูอ่อนโยนอยู่ไม่เปลี่ยน

“แล้วทางด้านอาสะใภ้รองล่ะ เจ้าจะอธิบายอย่างไร?” มหาเสนาบดีเซี่ยกล่าว

ซีเหมินเสี่ยวเยว่ยิ้มหวานยิ่งขึ้น “มันเป็นอุบัติเหตุ จะอธิบายได้อย่างไร ไม่มีใครสามารถควบคุมมันได้ และท่านปู่ก็คงจะไม่มาไล่ถามอะไรเยอะแยะ โดยเฉพาะคนที่ตายคือเซี่ยจื่ออันด้วยแล้ว หยวนซื่อก็จะได้เป็นจวิ้นจู่ แต่ก็หัวเดียวกระเทียบลีบจะทำอะไรได้ ท่านปู่รู้หนักเบาดี"

เดิมทีซีเหมินเสี่ยวเยว่ตัดสินใจจะยุติทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้แล้ว แต่ว่าระหว่างทางที่เดินมา นางก็ยิ่งโกรธขึ้นเรื่อย ๆ นอกจากจะโกรธเซี่ยจื่ออันแล้ว นางยังโกรธเหลียงซื่ออีกด้วย

เมื่อเหลียงซื่อกลับไปถึงจวน นางจะต้องบอกกับท่านปู่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่นางทำไปก็เพื่อซีเหมินเสี่ยวเยว่ คนที่ไร้เหตุผลเช่นนั้น จะต้องพูดจาแย่ ๆ ออกมามากมายเป็นแน่

หรือบางที ควรช่วยฮูหยินใหญ่กำจัดฮูหยินรอง เช่นนั้นแล้ว เมื่อท่านแม่อยู่ในจวนจะได้มีหน้ามีตาขึ้น

ฮูหยินผู้เฒ่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แผนนี้มีความเป็นไปได้ แต่เจ้าแน่ใจหรือว่าท่านปู่ของเจ้าจะพูดช่วยหว่านเอ๋อต่อหน้าพระพักตร์หวงไท่โฮ่ว?”

ซีเหมินเสี่ยวเยว่ ยิ้มและกล่าวว่า “หว่านเอ๋อได้ก้มศีรษะยกน้ำชาให้ข้าและเรียกข้าว่าท่านแม่แล้ว นางจึงถึงถือว่าเป็นลูกของข้า อนาคตของลูกสาว คนเป็นแม่ก็ต้องยอมลำบากหน่อย"

“ดี งั้นตกลงตามนี้!” ฮูหยินผู้เฒ่าก็เดินหน้าต่อไปเช่นกัน อย่างไรเสียวันนี้ก็เกิดเหตุโกลาหลไปแล้ว จะเกิดเหตุร้ายแรงอีกสักครั้งจะเป็นไรไป

เซียวท่าก็ได้พากุ้ยหยวนกลับไปที่เรือนเซี่ยจือหย่วน ให้เขาพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บอยู่ที่นี่ก่อนชั่วคราว