ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 348

หลังจากได้ยินคำพูดของผู้สำเร็จราชการแล้ว เหลียงซื่อก็รู้สึกละอายใจและต้องการจะอธิบายสักสองสามคำ แต่พอนึกถึงสิ่งที่นางทำกับเซี่ยจื่ออัน และที่นึกถึงวันนี้ตอนที่เซี่ยจื่ออันช่วยนางออกมาทั้งที่ตัวนางเองก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว นางก็ไม่มีหน้าแก้ต่างให้ตนเอง ได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เป็นเวลานาน สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

"พอเถิด อย่านอกประเด็น" ซูชิงอยากรู้จริง ๆ ว่าจื่ออันหนีออกมาได้อย่างไร "ท่านรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเถิด ข้ากับท่านอ๋องได้เข้าไปช่วยคนด้วยกัน แต่ว่าที่ประตูมีคานขวางอยู่ หน้าต่างก็ปิดไว้อย่างแน่นหนา ต่อมาก็เดินวนดูรอบ ๆ แต่หน้าต่างที่อยู่ด้านหลังก็ถูกปิดไว้เช่นกัน หรือว่าจริง ๆ แล้วพวกท่านไม่ได้อยู่ในนั้นตั้งแต่แรก? แต่ว่ามันก็ยังไม่ถูกต้อง ท่านกับฮูหยินรองต่างมีรอยไหม้ นั่นก็แสดงว่าตอนที่เกิดเพลิงไหม้พวกท่านก็ต้องอยู่ในเรือนอย่างแน่นอน"

มู่หรงจ้วงจ้วงที่ได้ยินซูชิงพูดเช่นนี้ ก็รู้สึกอยากรู้เป็นอย่างมาก จึงกล่าวเร่ง "ใช่ เจ้ารีบเล่ามา"

จื่ออันยิ้มพลางและเชิญทุกคนให้นั่งลง จากนั้นก็สั่งให้เสี่ยวซุนยกชามา จนกระทั่งอ๋องผู้นั้นที่ขณะนี้ใบหน้าดำจนแทบจะเหมือนก้นหม้อแล้ว นางจึงได้กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

”ประตูและหลังคาปิดไว้อย่างสนิทก็จริง ด้วยแรงของหม่อมฉันคนเดียวไม่มีทางเปิดออกได้แน่ วิธีการเดียวก็คือ หนีออกไปทางหลังคา ซึ่งหลังคาก็ทำจากกระเบื้องเคลือบกับดินเหนียว มันแข็งแรงมาก แตกต่างจากกระเบื้องทั่วไป ดังนั้นข้าจึงฉีกผ้าแพรเป็นสองชิ้น ชิ้นหนึ่งมัดกับมีดสั้นและแขวนไว้บนคานหลังคา จากนั้นก็วางไหสุราไว้ที่บนคานสองไหตามแนวผ้าแพร เมื่อไฟลุกลามเข้ามา ด้วยความร้อนที่สูงมากขึ้น และไฟที่รุนแรงเช่นนั้นจะโหมเข้าสู่อากาศภายในอย่างรวดเร็ว เมื่อเผาไหม้ไปถึงระดับหนึ่ง ไหสุราก็จะระเบิด และทำให้หลังคาเปิดออก หม่อมฉันจึงใช้ผ้าแพรอีกชิ้นนึงที่ผูกไว้บนคานอยู่แล้วปืนออกไป หนีออกมาจากหลุมระเบิดได้ เรื่องนี้หากข้าออกมาคนเดียว มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก แต่เป็นเพราะต้องพาฮูหยินรองกับไก่อีกสองตัวออกมาด้วย แน่นอนว่าจะต้องสูญเสียกำลังไปพอสมควร“

ซูชิงฟังนางเล่าจนจบด้วยความงุนงง “เจ้าระเบิดหลังคาเรือนได้จริง ๆ เหรอ? เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

"เป็นไปได้ เพราะว่าหลังจากที่ไฟลุกลามเข้ามาในห้อง อุณหภูมิก็สูงขึ้นมาก และการเผาไหม้นี้ทำให้เกิดแก๊ส ความดันในห้องจึงสูงมาก ความร้อนที่เกิดจากไฟทั้งหมดก็สูงขึ้น ไหสุราของหม่อมฉันที่วางไว้ที่สูง เท่ากับพลังทั้งหมดในห้องที่พุ่งขึ้น ชั่วพริบตาเดียวมันปลดปล่อยพลังออกมา แรงนี้มีไม่น้อยเลยทีเดียว”

จื่ออันไม่สามารถอธิบายได้ทั้งหมด นางสามารถพูดถึงทฤษฎีของการระเบิดได้เพียงด้านเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือว่าทำไมไฟถึงระเบิดได้ง่ายดายนัก

ซูชิงและเซียวท่ามองหน้ากัน จากนั้นก็ถามมู่หรงจ้วงจ้วง "องค์หญิงเข้าใจหรือไม่?"