ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 354

เมื่อสั่งการหมดทุกเรื่องแล้ว เขาก็พาซูชิงกับเซียวท่าออกไป

จื่ออันส่งพวกเขาออกจากจวนไปด้วยตนเอง ก่อนที่มู่หรงเจี๋ยจะขึ้นไปบนม้า ก็ได้พูดกับนางว่า "เจ้าเองก็ควรไปรับแม่ของเจ้ากลับมามิใช่หรือ?"

จื่ออันนึกถึงหยวนซื่อที่ตอนนี้ยังอยู่ที่จวนหยวนอยู่เลย และก็ไม่รู้ว่าอ๋องอันจากไปหรือยัง

"ใช่เพคะ หม่อมฉันขอกลับไปที่เรือนเพื่อไปบอกกล่าวอะไรเล็กน้อย" จื่ออันกล่าว และได้สั่งคนในจวนให้เตรียมรถม้าให้ก่อน แล้วนางก็กลับไปที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วน

ผู้ตรวจการได้ไปเชิญคนจากทางศาลาว่าการมาแล้ว เพื่อให้มาตรวจสอบอย่างรอบด้าน มหาเสนาบดีเซี่ยให้ป้าชุ่ยยู่อยู่ที่นี่เพื่อคอยสังเกตการณ์ พอเกี้ยวมาถึง ก็ให้พาซีเหมินเสี่ยวเยว่ไปส่งที่เรือนเซียวเซียงหย้วนของเขา

ก่อนหน้านี้ที่ให้ไปเชิญหมอให้มารักษาผาดแผลของซีเหมินเสี่ยวเยว่ก็ได้มาถึงแล้ว

แม้จะมีรอยแผลไหม้ไม่มาก แต่เพราะบนใบหน้ามีบาดแผล อีกทั้งรอยไหม้ส่วนใหญ่จะทิ้งรอยแผลเป็นไว้

พอหมอได้บอกกับซีเหมินเสี่ยวเยว่ดังนั้นแล้ว นางก็ทรุดตัวลงตรงนั้นและก็ร้องไห้หนักมาก

นางคิดมาตลอดว่า ผู้หญิงที่จะครองใจชายได้นั้น ส่วนมากก็ต้องพึ่งรูปร่างหน้าตา ถ้านางสูญเสียรูปโฉมที่นางภูมิใจมากไปแล้ว แล้วจะครองใจมหาเสนาบดีของราชนักได้อย่างไร?

นางเพียงรู้สึกว่าชีวิตของตนเองได้จบสิ้นลงแล้ว

มหาเสนาบดีเซี่ยปลอบโยนนาง "ทักษะทางการแพทย์ของหมอเหล่านี้ล้วนมีเพียงผิวเผิน รอให้หมอหลวงออกจากวังมาก่อน สถานการณ์อาจแตกต่างออกไปก็เป็นได้"

เมื่อหมอได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็ได้ประสานมือแสดงความเคารพ "ในเมื่อมหาเสนาบดีได้เชิญหมอหลวงมาแล้ว เช่นนั้นข้าก็ต้องขอตัวลากลับก่อน"

พูดจบ หมอก็หิ้วกระเป๋ายาแล้วเดินจากไป