ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 355

ไม่ผิดแน่ จากการที่เห็นเซี่ยจื่ออันปรากฏตัวหลังจากเกิดเหตุเพลิงใหม่ที่เรือนด้านข้างแล้ว จากนั้นก็เกิดเพลิงไหม้ที่เรือนหอ เขาก็สงสัยว่าเป็นเซี่ยจื่ออันที่เป็นคนวางเพลิง

แต่ก็อย่างที่คาดเดาไว้ก่อนหน้านี้ ลำพังกำลังของเซี่ยจื่ออันคนเดียวก็คงจะวางเพลิงใหญ่ขนาดนี้ไม่ได้

มองดูสภาพในที่เกิดเหตุโดยทั่ว ๆแล้ว ประตูก็ลงกลอนไว้ โอกาสเหมาะเจาะพอดี จากนั้นก็วางเพลิง เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องที่ผู้หญิงอ่อนแอเพียงคนเดียวจะกระทำการจนสำเร็จโดยลำพังได้

แต่ว่าเขาก็ยังรู้สึกสงสัย เพราะว่าจากที่เขาดูแล้ว เซี่ยจื่ออันไม่น่าจะหนีออกมาจากกองเพลิงที่เรือนด้านข้างได้ ทว่านางก็ทำได้แล้ว ทั้งยังพาเหลียงซื่อออกมาได้อีกด้วย

ซีเหมินเสี่ยวเยว่ท่าทางดูไม่มั่นใจ "คนที่ท่านสงสัยคือนางหรือ? แต่มันจะเป็นไปได้งั้นหรือ?"

"เป็นไปไม่ได้ แต่ว่านางหนีออกมาจากกองเพลิงที่เรือนด้านข้างได้ ในสายตาของทุกคน ก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้"

ซีเหมินเสี่ยวเยว่กลับพูดว่า "ข้าไม่เชื่อว่านางสามารถหนีออกมาได้ บางทีในช่วงที่เกิดไฟไหม้ นางกับเหลียงซื่อก็ได้ออกกันมาก่อนแล้ว"

"ไม่ พวกนางยังไม่ได้ออกมา ป้าชุ่ยยู่คอยจับตาดูอยู่ตลอด ก่อนที่ไฟจะไหม้ นางกับเหลียงซื่อก็ยังอยู่ข้างในเรือนด้านข้าง อีกทั้งซี่เหนียงก็เป็นพยานให้ได้ ซี่เหนียงถูกนางสั่งให้ออกไปเทน้ำ ถึงแคล้วคลาดจากหายนะได้"

"เป็นไปได้อย่างไร? ขนาดข้าที่อยู่ที่เรือนหอยังเห็นว่าไฟลุกลามเร็วมาก แล้วนางจะหนีออกมาได้อย่างไร?" ซีเหมินเสี่ยวเยว่รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้

มหาเสนาบดีเซี่ยมองไปที่ซีเหมินเสี่ยวเยว่ เพราะมีเรื่องบางอย่างที่อยากจะบอกกับนาง แต่ก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะพูดต่อหน้าซีเหมินเสี่ยวเยว่

เขาอาจจะประเมิณลูกสาวคนนี้ต่ำไปจริง ๆ ความสามารถและความฉลาดของนางมีเกินกว่าที่เขาจะสามารถจินตนาการได้ หากไม่มีเฉินหลิงหลง ตลอดมามีเพียงเขากับหยวนซื่อ นางก็ยังคงเป็นบุตรสาวที่ฉลาดเฉลียวของเขาใช่หรือไม่?

หากในตอนแรกไม่ทำตัวใจจืดใจดำและเย็นชาใส่นาง ในตอนนี้นางก็น่าจะไม่ยกใจออกห่างตนเช่นนี้

เขารู้สึกเสียใจ แต่ก็ไม่อยากยอมรับมัน ความเสียใจสำหรับเขาแล้วเป็นความรู้สึกที่ไร้ประโยชน์ที่สุด