ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 357

ฮูหยินผู้เฒ่ายื่นมือออกไปบีบนางเบา ๆ "เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจไป หยวนซื่อจะกลับมาก็ให้กลับมาเถิด ช้าเร็วนางก็ต้องกลับมาอยู่ดี นางกลับมาในคืนแต่งงานของเจ้า คนที่จะต้องรู้สึกแย่ก็คือนางไม่ใช่เจ้า อีกอย่าง ถ้าเจ้าอยากอยู่ที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วนจริง ๆ ข้าจะทำทุกวิถีทางให้นางย้ายออกมาเพื่อเจ้า วางใจเถิด"

ซีเหมินเสี่ยวเยว่ก็คิดว่าที่ฮูหยินผู้เฒ่าพูดมาก็มีเหตุผล วันนี้เป็นวันแต่งงานอันยิ่งใหญ่ของนาง หยวนซื่อกลับมาก็เท่ากับหาเรื่องให้ตนเองรู้สึกปวดใจ เช่นนั้นก็ยิ่งต้องให้นางกลับมา

เรือนเซี่ยจื่อหย่วนนางจะชอบหรือไม่ชอบนั้นก็เป็นแค่เรื่องหนึ่ง แต่ว่าจะต้องยืนหยัดต่อไป เป็นการบอกให้คนในจวนรู้ว่า ต่อไปฮูหยินของจวนมหาเสนาบดีมีเพียงนางผู้เดียวเท่านั้น แม้กระทั่งหยวนซื่อ นางยังขับไล่ไปไหนก็ได้ตามใจชอบ

แต่ว่านางก็ไม่ใช่คนที่ไร้สติปัญญา "ท่านแม่ แต่ว่าตอนนี้หยวนซื่อถูกแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่แล้ว หากนางไม่เต็มใจจะย้ายออก พวกเราก็ไม่อาจไปบีบบังคับนางได้นะเจ้าคะ"

ฮูหยินผู้เฒ่าขมวดคิ้ว "เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ รักษาบาดแผลให้ดีก่อน คืนนี้ก็พักอยู่ที่เรือนเซียวเซียงหย้วนก่อนเถิด พรุ่งนี้ข้าจะไปพูดกับหยวนซื่อด้วยตนเอง"

นางกับลูกสะใภ้คนนี้ ไม่ได้พูดคุยกันมาเป็นเวลานานแล้ว ควรจะไปพูดคุยกับนางเสียหน่อย คุยจริง ๆ จัง ๆ สักครั้ง

หากนางยังคงพักอยู่ที่จวนมหาเสนาบดี ก็ควรรู้ว่า ไม่ว่านางจะเป็นองค์หญิงหรือเสี้ยนจู่ ก็ต้องหลีกทางให้

พอจื่ออันไปถึงจวนหยวน อ๋องอันก็ได้จากไปแล้ว

แม่นมหยางบอกกับจื่ออันว่า อ๋องอันกลับไปตั้งแต่ตอนบ่าย ๆ ก่อนจะจากไปก็ได้รับประทานอาหารเป็นเพื่อนฮูหยินด้วย

"ท่านแม่ล่ะ?" จื่ออันกล่าวถาม

"ยังคงนั่งอยู่ที่ศาลาริมทะเลสาบ ตั้งแต่ที่อ๋องอันกลับไปนางก็นั่งอยู่ที่นั่นมาโดยตลอด" แม่นมหยางกล่าว

จื่ออันกับเสี่ยวซุนเดินเข้าไปหา ก็เห็นหยวนซื่อยังนั่งอยู่ที่นั่นจริง ๆ

จื่ออันให้เสี่ยวซุนยืนรออยู่ตรงนั้น นางจะเดินเข้าไปเอง เห็นท่าทางที่สงบของหยวนซื่อแล้ว นางก็รู้สึกว่าไม่อยากเข้าไปกวนเลย