ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 364

หยวนซื่อเอ่ยอย่างสงบเยือกเย็น “เพราะว่าท่านไม่เคยคิดถึงดูแลจื่ออัน หลายปีมานี้ก็เป็นเช่นนี้มาตลอด ในตอนที่จวนมหาเสนาบดีบังคับให้นางแต่งงานนั้น ท่านที่เป็นท่านย่า ไม่เคยคิดถึงสายสัมพันธ์ที่มี มองเพียงผลประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นจากการแต่งงาน คิดเพียงแต่ที่ช่วยให้เซี่ยหว่านเอ๋อได้ก้าวสู่ตำแหน่งพระชายาขององค์รัชทายาท​ แต่กลับเลือกที่จะลืมความสุขในชีวิตของจื่ออัน”

ฮูหยินผู้เฒ่าส่ายศรีษะ​ “ไม่​ ที่เจ้าโกรธเกลียดข้ามิใช่เพราะเหตุผลนี้ แต่เป็นเพราะในตอนที่เฉินหลิงหลงเข้าจวนมานั้น​ ข้าไม่ได้ช่วยเจ้าไล่นางออกไป​ แต่เก็บนางไว้ในจวนแล้วยึดอำนาจนายหญิงของเจ้าไป”

หยวนซื่อยิ้มอ่อน​ มีความแดกดันเล็กน้อย​ “เกี่ยวข้องอันใดกันกับเฉินหลิงหลงกัน? หากมิใช่เป็นเพราะนางที่บังคับให้จื่ออันแต่งงานแล้ว​ นางก็คงไม่ดึงดูดความเกลียดชังจากข้าได้​ ส่วนเรื่องที่จะไล่เฉินหลิงหลงออกจากจวนนั้น​ ข้าทำไมต้องให้ฮูหยินผู้เฒ่าช่วยเหลือข้าด้วย?​ ด้วยแรงพลังของข้าเพียงคนเดียวนั้น ก็สามารถไล่นางออกไปได้​ ส่วนเรื่องอำนาจนายหญิงของจวน​ สำหรับข้าแล้วนั้น เป็นดั่งความไม่แน่นอน ข้าไม่เคยเห็นมันอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ”

“เจ้ากล่าวว่าสามารถไล่เฉินหลิงหลงออกไปได้แล้ว หลายปีมานี้เจ้าจะถูกทอดทิ้งได้อย่างไรกัน อย่าได้เย่อหยิ่งเกินไป วันนี้เจ้าได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่ คำพูดคำจาก็เปลี่ยนเป็นโอหังโอ้อวดซะแล้ว แต่ในใจของพวกเรานั้นต่างรู้กันดี เจ้าในตอนต้นนั้นเป็นเพียงแค่คนไร้ความสามารถ”

“ข้ารู้ตั้งแต่ต้นว่าบุตรในครรภ์ของเฉินหลิงหลงนั้นไม่ใช่เป็นบุตรหลานของจวนมหาเสนาบดี​ อีกทั้งในมือข้ายังมีหลักฐานที่เพียงพอที่จะพิสูจน์ข้อนี้ได้​ ท่านคิดว่าเพียงข้อนี้ข้ามิอาจจะไล่นางออกไปได้หรือ? ”

ฮูหยินผู้เฒ่าแววตาดูเย็นชา​ “เจ้าพูดจาไร้สาระอะไรกัน​ เฉินหลิงหลงในตอนนั้นตั้งครรภ์​แล้ว​จริง​ แต่ว่าได้รับคำยืนยันมาจากท่านหมอหลี่​ว่านางใช้ยาทำแท้งไปแล้ว​ ดังนั้น​เซี่ยหว่านเอ๋อ และเซี่ยหลินเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของจวนมหาเสนาบดีจริงแท้แน่ชัด”

หยวนซื่อเผยยิ้มอ่อนออกมา​ “ฮูหยินผู้เฒ่า​ พวกเรามิจำเป็นต้องแสร้งว่าสงบศึกกันหรอก​เจ้าค่ะ ข้านึกว่าท่านเรียกหาข้า เพื่อต้องการพูดประโยคที่ออกมาจากใจจริง แต่ถ้าหากท่านอยากจะหลอกตัวเองด้วยท่าทีที่สูงส่งนี้แล้ว ข้ารู้สึกว่าไม่ควรที่จะรบกวนเวลาของทุกคน ตัวข้านั้นคิดว่า ความสัมพันธ์แม่สามีลูกสะใภ้ของพวกเรานั้น ยังไม่เพียงพอให้พวกเราพูดคุยกันได้อย่างสงบสุข”

หลานยู่เมื่อได้ฟังประโยคนี้ เอ่ยดุเสียงเข้ม “ท่านทำไมถึงได้ไร้มารยาทเยี่ยงนี้? ต่อให้ท่านจะถูกแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่ แต่ฮูหยินผู้เฒ่ายังคงเป็นผู้อาวุโส ท่านควรที่จะแสดงความเคารพอยู่ อีกทั้งผู้อาวุโสผู้นี้ยังคงเป็นแม่สามีของท่าน”

หลานยู่เป็นคนรับใช้ข้างกายฮูหยินผู้เฒ่ามานานแล้ว ในจวนนี้นั้น นางและชุ่ยยู่ทั้งสองคนนี้ต่างเป็นเหมือนเจ้านายอยู่ครึ่งนึง ฮูหยินผู้เฒ่าให้ความสำคัญแก่พวกนางเป็นอย่างมาก แม้แต่ฮูหยินหลิงหลงเองก็ยังต้องมีมารยาทกับพวกนาง หยวนซื่อนั้นก็ไม่ต้องพูดถึงเลย ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่กล้ายุ่งเกี่ยวกับนางนัก ไม่คิดว่าเพิ่งจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่ ไม่เพียงแต่ไม่ไว้หน้าพวกนาง ยังจะทำตัวยโสโอหังต่อหน้าฮูหยินผู้เฒ่า

ช่างมีศีลธรรมต่ำซะจริง!

หยวนซื่อมุมปากเผยยิ้มเยือกเย็นออกมา “หลานยู่ เจ้าควรจะจดจำสถานะของตนเองให้ได้ซะก่อน แล้วจึงค่อยมาเอ่ยกับข้า หากคิดว่าเมื่อครู่ที่จื่ออันตบเจ้านั้นยังไม่เพียงพอทำให้เจ้าตื่นขึ้นมาแล้วล่ะก็ แสดงว่าเจ้าห่างจากวันตายอีกไม่ไกลแล้ว”