ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 38

หวงไท่โฮ่วขมวดคื้ว "เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้กับอาซิน เหตุใดถึงไม่มีใครไปรายงานข้า?"

ฮองเฮาอธิบาย "เสด็จแม่เพคะ หม่อมฉันเพียงแค่เกรงว่าจะทำให้พระองค์ทรงตื่นตระหนก และจะทรงเป็นกังวลนะเพคะ"

"อาการหนักถึงเพียงนี้ ข้าจะไม่กังวลได้อย่างไร?" ไทเฮาเดินไปอย่างรวดเร็ว และเดินขึ้นบันได ไม่ได้มองจื่ออานที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น เปิดเสื่อเย็นแล้วเดินเข้าไป

เมื่อเห็นหลานชายที่ไร้ซึ่งชีวิตชีวา หวงไท่โฮ่วก็หลั่งน้ำตา “ไหนว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี แล้วกลายเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร? เมื่อครู่ข้าได้ยินจากข้าหลวงรับใช้ที่เข้ามารายงาน บอกว่าเขารอดแล้ว นี่มันโรคอะไรกันแน่?"

หยวนพ่านก้าวไปข้างหน้า “หม่อมฉันขอกราบบังคมทูลหวงไท่โฮ่ว ฝ่าบาททรงเป็นโรคลมชัก พระอาการกำเริบหนักมากพ่ะย่ะค่ะ!"

หวงไท่โฮ่วโกรธจัด “บังอาจ เขาเป็นผู้สืบสายโลหิตของราชวงศ์ จะเป็นโรคร้ายนี้ได้อย่างไร วินิจฉัยผิดหรือเปล่า?”

หยวนพ่านที่เห็นหวงไท่โฮ่วทรงพิโรธ ก็รีบคุกเข่าลง“หวงไท่โฮ่วโปรดระงับโทสะ หม่อมฉันกับหมอหลวงทุกคนได้ทำการวินิจฉัยร่วมกันแล้ว แน่ใจว่านี่คือ โรคลมชักพ่ะย่ะค่ะ”

กุ้ยไท่เฟยเดินไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา กวาดสายตามองไปรอบ ๆ และถามอย่างเยือกเย็น "ผู้ใดคือเซี่ยจื่ออาน?"

จื่ออานหัวใจเต้นแรง คุกเข่าตอบ "กราบบังคมทูลกุ้ยไท่เฟย หม่อมฉันคือ เซี่ยจืออานเพคะ!"

ดูเหมือนว่า มีคนพูดไม่ดีเกี่ยวกับตัวเองต่อหน้าหวงไท่โฮ่ว และกุ้ยไท่เฟย ใครทำแบบนี้กันนะ? ตามความทรงจำบางส่วนของเจ้าของร่างเดิมที่ยังอยู่ในตัวจื่ออาน ก็ทำให้รู้ว่ากุ้ยไท่เฟยคือ มารดาของ มู่หรงเจี๋ย ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์จักรพรรดิ นางพำนักอยู่ที่จวนของบุตรชาย อีกทั้งหวงไท่โฮ่วกับกุ้ยไท่เฟยก็เป็นพี่น้องกัน มีพระสวามีคนเดียวกัน ไม่กี่ปีมานี้หวงไท่โฮ่วไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวในวังเท่าไหร่ เรื่องของวังหลังทั้งหมดยกให้ฮองเฮาเป็นคนจัดการ ดังนั้นนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ฮองเฮามีอำนาจเด็ดขาดแต่เพียงผู้เดียว

หากเป้าหมายที่พวกนางมาที่นี่เพื่อต่อต้านตนเองแล้วล่ะก็ เห็นท่าจะไม่ดีแล้วเป็นแน่

กุ้ยไท่เฟยพูดเสียงดัง "เงยหน้าขึ้นมาพูด!"