ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 37

หลังจากที่จื่ออานทำเสร็จหมดทุกอย่างแล้ว องค์จักรพรรดิเหลียงก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา ยังคงหายใจเร็วเช่นเดิม แม้กระทั่งเสียงดังจากทรวงอกก็ยังเหมือนเดิม

มองด้วยตาเปล่า องค์จักรพรรดิเหลียงดูไม่ได้ดีขึ้นเลย

กระทั่งหมอหลวงบางคนตั้งคำถามว่า พระอาการที่ทรงหายใจลำบากเช่นนี้ การตรึงพระศอเอาไว้จะยิ่งทำให้พระอาการหนักขึ้นหรือเปล่า?

เมื่อหมอหลวงถาม ฮองเฮาก็มองดูจื่ออานด้วยดวงตาที่เย็นชา จื่ออานนั่งยองลงที่ด้านหน้าเตียงและตรวจดูพระอาการบาดเจ็บที่ขาขององค์จักรพรรดิเหลียงอย่างเงียบ ๆ ยิ่งไปกว่านั้น นางถือโอกาสตรวจแผลเก่าของพระองค์ด้วย และได้เหลือบมองฮองเฮาผ่านทางหางตา จื่ออานรับรู้ถึงสายตาอันเย็นชาที่พระนางมองมายังนางได้ รู้สึกเป็นกังวลจึงถอนหายใจเบา ๆ นางทำได้เพียงละทิ้งปัจจัยภายนอกที่จะส่งผลกระทบ ตั้งสมาธิทำเรื่องที่นางจะต้องทำก็พอ

คนในวังต้มยาแล้วนำขึ้นมา หมอหลวงส่งให้จื่ออานดื่มล้างพิษก่อน นางดื่มเข้าไปโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

เมื่อครู่นี้ตอนที่นางอาบน้ำได้ฝังเข็มให้ตัวเอง รวบรวมพละกำลังมาบ้างแล้ว หากแต่ตอนนี้เวลามันผ่านไปอย่างเชื่องช้า นางเหนื่อยเหลือเกิน ความเจ็บปวดและพิษในร่างกายทั้งหมดทำให้นางจำเป็นต้องใช้แรงกายทั้งหมดไปรวบรวมพละกำลัง จริง ๆ แล้วตอนนี้นางไม่มีพลังกำลังส่วนเกินไปใช้กับเรื่องอื่นนอกเหนือการรักษาแล้ว

ตามการประมาณการเบื้องต้น กระดูกขาขององค์จักรพรรดิเหลียงน่าจะหัก แต่การเชื่อมต่อกระดูกไม่ดี กระดูกงอกผิดที่ไปกดทับเส้นประสาท ดังนั้นจึงทำให้เดินเหินไม่สะดวก

นางใช้มือสัมผัสได้ถึงกระดูกที่งอกออกมาจากข้อกระดูก จากการอนุมาน นางสามารถจินตนาการได้ว่าในทุก ๆ วันองค์จักรพรรดิเหลียงต้องทนรับความเจ็บปวดมากมายเพียงใด ความทรมานจากกระดูกที่งอกออกมายากนักที่คนทั่วไปจะเข้าใจได้ มีเพียงผู้ที่เคยประสบมาเท่านั้นถึงจะรู้

ความเจ็บปวดที่ต่อเนื่องมานี้ เป็นสาเหตุที่ทำให้เขามีอารมณ์หงุดหงิดหรือไม่?

องค์รัชทายาทก็ทนไม่ได้แล้ว กล่าวกับจื่ออานอย่างดุดัน “เจ้าบอกว่าเสด็จพี่จะฟื้นขึ้นมา ตอนนี้เวลาได้ล่วงเลยมานานถึงเพียงนี้ เหตุใดถึงยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีก? อีกทั้งพระอาการดูเหมือนว่าจะยิ่งหนักขึ้นกว่าเดิม”

องค์รัชทายาทตรัสถาม ทำลายความเงียบที่กดดัน ฮองเฮาก็นั่งไม่ติดเก้าอี้แล้ว เพ่งมองไปที่จื่ออาน “เมื่อไหร่เขาจะฟื้นขึ้นมา?”

จื่ออานตอบ: "ฮองเฮาเพคะ ระยะเวลาการสลบไปหลังจากอาการลมชักกำเริบหนัก ๆ ของแต่ละคนแตกต่างกัน แต่ปกติโดยไปแล้วจะใช้เวลาสองชั่วยาม ฮองเฮาโปรดรอต่ออีกหน่อยนะเพคะ"