ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 384

"อืม จริงอย่างที่เจ้าเล่ามาก็มีความเป็นไปได้ จากนั้นฮูหยินรองก็ได้ไปขอให้คุณหนูรองของจวนมหาเสนาบดีช่วยจัดการกับคุณหนูใหญ่เซี่ยจื่ออัน ซึ่งเจ้าเองก็ไม่เห็นด้วยใช่หรือไม่?" ไท่เป่าเอ่ยถาม

ซีเหมินเสี่ยวเยว่พยักหน้าอย่างมึน ๆ "ใช่เจ้าค่ะ ข้าไม่เห็นด้วย"

แต่ว่า พอพูดจบ นางก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนหน้านี้นางได้พูดถึงเรื่องนี้ไปหรือไม่?

นางมองไปที่มหาเสนาบดีเซี่ยอย่างขอความช่วยเหลือ แต่สีหน้าของเขาแลดูไม่ได้เลย คนฉลาดอย่างเขา ย่อมรู้อยู่แล้วว่าที่ไท่เป่าค่อย ๆ ถามทีละนิด เพื่อให้นางเผยพิรุธออกมา

หากนางพูดผิดแม้นเพียงประโยคเดียว มันก็จะยิ่งทำให้นางเผยข้อผิดพลาดออกมามากขึ้น อีกทั้งสิ่งที่นางเล่าออกมาก็ยิ่งจะไม่มีความน่าเชื่อถือ

อีกอย่าง เขาเชื่อว่าวันนี้ไท่เป่าไม่ได้ถูกกดดันให้ไต่ถาม ไท่เป่าเคยดำรงตำแหน่งเป็นถึงสมุหราชเลขาธิการ เจ้ากรมอาญาคนปัจจุบันก็เคยเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ตอนนี้ทางกรมอาญาก็ได้ตรวจสอบคดีของจวนมหาเสนาบดีร่วมกับจิงจ้าวหยิ่นแห่งศาลาว่าการ ไม่รู้ว่าเจ้ากรมอาญาผู้นั้นได้ขอให้ไท่เป่าช่วยหรือไม่?

เป็นอย่างที่คาดไว้ สีหน้าของไท่เป่าเปลี่ยนไปในทันที นิ่วหน้ามองไปที่ซีเหมินเสี่ยวเยว่ด้วยดวงตาที่แสนเย็นเยียบ "คำพูดของเจ้าทั้งก่อนและหลังที่พูดออกมาสองรอบ ได้เผยพิรุธหกจุดที่น่าสงสัย ให้ข้านับให้เจ้าฟังดีหรือไม่?"

ซีเหมินเสี่ยวเยว่นึกไม่ถึงว่าสีหน้าของไท่เป่าจะเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน นางจึงยิ่งรู้สึกตื่นตระหนก "มีอะไรที่น่าสงสัยหรือเจ้าคะ? ไม่มีหรอกเจ้าค่ะ ที่ข้าเล่ามาทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องจริง ซึ่งก็อาจจะมีเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ข้าหลงลืมไปบ้าง"

"จุดที่หนึ่ง เจ้าบอกว่าเดิมทีเจ้าก็ไม่ได้ถือสาอะไรที่เซี่ยจื่ออันไม่เคารพเจ้า ทว่าภายหลังเจ้าบอกว่ารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ซึ่งคำพูดของเจ้าก่อนหลังไม่ตรงกัน จึงดูไม่น่าเชื่อถือ"

"จุดที่สอง ทีแรกเจ้าเล่าว่าได้ไปบ่นให้ฮูหยินรองฟัง แต่ว่า ในตอนหลังเจ้ากลับบอกว่าไม่ทราบว่าฮูหยินรองไปรู้เรื่องที่เซี่ยจื่ออันไม่ให้ความเคารพเจ้ามาจากไหน แต่แล้วหลังจากนั้น เจ้ากลับมาบอกอีกครั้งว่าเจ้าได้กลับไปบ่นให้นางฟัง คำพูดในตอนแรกไม่สอดคล้องกับคำพูดในตอนหลัง เจ้าเองยังไม่รู้เลยใช่ไหมว่าเล่าเรื่องโกหกอันใดไปบ้าง?"