ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 386

ตอนนี้ทางจวนกั๋วกงก็ยังไม่ทันได้เข้าไปเกี่ยวข้อง อันที่จริงก็ไม่ควรไปแปดเปื้อนกับเรื่องสกปรกพวกนี้อยู่แล้ว

"ท่านปู่!" ซีเหมินเสี่ยวเยว่สะอื้นไห้คร่ำครวญ นึกไม่ถึงว่าปู่ของตนเองจะทำตัวห่างเหินเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันเช่นนี้

ไท่เป่ามองไปที่จิ้นกั๋วกง แล้วกล่าวเสียงเข้ม "เจ้าพูดเช่นนี้ ข้าเองก็วางใจได้แล้ว ต่อไปก็เตือนคนของเจ้าด้วยว่า ช่วยเก็บหางให้มิดชิดหน่อย หากก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก ข้าก็จะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น"

จิ้นกั๋วกงกล่าวด้วยใบหน้าที่สลด "ขอบคุณไท่เป่าที่ตักเตือน ข้าจะจดจำคำของท่านไว้"

จิ้นกั๋วกงรู้ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เดิมทีสามารถพูดให้กระจ่างได้ แต่ว่าไท่เป่าก็ไม่ได้ไล่บี้ต่อไป ถือเป็นการไว้หน้าจวนกั๋วกงแล้ว รักษาไว้ซึ่งเกียรติ ส่วนเรื่องที่ทางกรมอาญากับทางศาลาว่าการจะตรวจสอบหรือจับกุมใครอย่างไร เพียงแค่ไม่ได้เกิดเรื่องขึ้นในจวนกั๋วกง เขาก็จะได้ไม่ต้องไปมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้

"ในเมื่อวันนี้วันเป็นการเลี้ยงฉลองต้อนรับลูกเขย อาหารก็จัดเตรียมไว้แล้ว ก็ทานอาหารมือนี้กันให้เบิกบานใจกันเถิด เรื่องของวันพรุ่งนี้ ก็ค่อยคิดกันวันพรุ่ง จะได้ไม่ทำให้การมาของเหล่าผู้อาวุโสเป็นการสูญเปล่า"

คำพูดนี้ของไท่เป่า ทำให้หลายคนคิดไปต่าง ๆ นา ๆ อาหารมื้อนี้ในงานเลี้ยงฉลองนอกจากจะเป็นการรักษาหน้าของจวนกั๋วกงแล้ว ยังเท่ากับว่าเป็นการป่าวประกาศให้คนในตระกูลรู้ว่า ทั้งสองตระกูลได้เกี่ยวดองกันแล้ว ต่อไปไม่ว่าจะเกิดเรื่องอันใดขึ้นกับซีเหมินเสี่ยวเยว่ นางก็เป็นเพียงคนของจวนมหาเสนาบดี ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลซีเหมินแต่อย่างใด

มหาเสนาบดีเซี่ยอยากกล่าวอะไรบ้าง แต่ว่าก็ถูกฮูหยินผู้เฒ่าดึงตัวเอาไว้ตลอด สิ่งที่ฮูหยินผู้เฒ่าต้องการจะสื่อนั้นชัดเจนมาก ถึงแม้ซีเหมินเสี่ยวเยว่จะแต่งเข้ามาในจวนมหาเสนาบดีแล้ว แต่ว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้นั้น หากไม่ดึงทางจวนมหาเสนาบดีไปเกี่ยวข้องได้ ก็ให้ทำเสีย แต่หากเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ แล้วก็ค่อยหาข้อแก้ตัว

สายตาของไท่เป่าเฉียบแหลม หากพูดไปก็อาจจะมีปัญหา แต่ถ้าไม่พูด ก็จะไม่โดนจับผิด

ความจริงแล้วจื่ออันก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เดิมคิดว่าไท่เป่าจะไล่บี้ต่อไป