ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 387

ซีเหมินเสี่ยวเยว่อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ตะคอกใส่เหลียงซื่ออย่างเดือดดาล "ท่านตามมาราวีข้าไม่เลิกรา ต้องการจะทำอะไรกันแน่? ข้าก็ถูกท่านทำร้ายจนมีชะตากรรมเช่นนี้แล้ว ท่านยังไม่พอใจอีกหรือ?"

พรุ่งนี้คนของศาลาว่าการก็จะมาหานางแล้ว นางคงจะต้องติดคุกอย่างเลี่ยงไม่ได้ เหลียงซื่อยังจะตามมาราวีนางไม่เลิกราอีก

จิ้นกั๋วกงที่ยังขุ่นเคืองกับการกระทำของนางเมื่อครู่นี้ พอตอนนี้มาเห็นว่านางจงใจมาขวางทางซีเหมินเสี่ยวเยว่เอาไว้อีก ก็ทำให้เขาโกรธขึ้นมาจริง ๆ แล้วพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง "เจ้ายังอยากยังทำอะไรอีก? มีอะไรก็มาลงกับข้านี่"

เหลียงซื่อหันไป แล้วยิ้มให้อย่างเยือกเย็น "วางใจเถิด ท่านพ่อ ในเมื่อวันนี้ข้ายอมทุ่มหมดตัว ก็ย่อมจะไม่เหลือเยื่อใยอะไรอีก บัญชีนี้ที่มีต่อตระกูลซีเหมิน พวกเราค่อยชำระกันภายหลัง ตอนนี้ข้าต้องการชำระบัญชีแค้นกับจวนมหาเสนาบดี"

จิ้นกั๋วกงที่เห็นว่านางดื้อดึงเช่นนี้ ซึ่งแต่ต่างจากเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก ก็โมโหจนดวงตาขุ่นมัว สั่งคนให้ปิดประตูใหญ่ และกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดัน "ดี ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะชำระบัญชียังไง เด็ก ๆ ไปเก็บของที่เป็นของฮูหยินรองให้หมด บัญชีนี้ได้ถูกชำระแล้ว นางก็ควรไสหัวออกไปจากที่นี่ได้แล้ว"

ดูเหมือนว่าถ้าไม่เด็ดขาด นางก็คงจะไม่รู้ถึงความร้ายกาจ

"ท่านพ่อ!" นายท่านรองซีเหมินรีบพูดขึ้นมา "ทำเช่นนั้นมิได้นะขอรับ ท่านจะทำเช่นนั้นมิได้"

จิ้นกั๋วกงชี้หน้าด่าลูกชายของตนเอง "เจ้าจะเก็บผู้หญิงปากร้ายเช่นนี้ไว้ทำไม? เจ้าช่วยทำตัวให้มีประโยชน์บ้างได้ไหม!"

นายท่านรองซีเหมินมองดูพ่อของตนเองด้วยสายตาที่ทุกข์ระทม เดิมทีเขาก็อยากจะเตือนสติพ่อว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ล้วนเป็นเหลียงซื่อที่เป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายในจวนทั้งหมด จวนกั๋วกงจึงได้มีความเป็นอยู่ที่หรูหราอย่างเช่นทุกวันนี้ หากเหลียงซื่อจากไป จวนกั๋วกงในภายภาคหน้าก็ไม่ได้อยู่อย่างสุขสบายเช่นนั้นอีกแล้ว

เพียงแต่ต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก จึงไม่สะดวกที่จะพูดออกมา ได้แต่หวังว่าพ่อจะคิดได้เอง