ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 388

จู่ ๆ เหลียงซื่อก็ลงมือ ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นล้วนไม่ทันได้ตั้งตัว

จิ้นกั๋วกงปิดประตูใหญ่แล้ว เดิมทีคิดว่าจะทำให้เหลียงซื่อรู้สึกกลัวได้ ไม่คาดคิดว่านางจะดื้อรั้นถึงเพียงนี้ ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เริ่มลงมือในทันที

ซีเหมินเสี่ยวเยว่ที่ถูกนางกระชากผม ก็กรีดร้องขึ้นมา หลี่ซื่อก็พุ่งเข้าไปช่วยบุตรสาวของนาง แต่ก็ถูกเหลียงซื่อถีบออกไป นางตะคอกเสียงดังลั่น "ถ้าเข้ามาอีก ข้าจะกระชากหนังหัวของนางให้หลุดออกมาเลย!"

พูดพลางก็ออกแรงดึงอีก จนซีเหมินเสี่ยวเหมินเสี่ยวเยว่ลงไปดิ้นทุรุนทุรายอยู่ที่พื้น เจ็บปวดจนต้องร้องโหยหวนออกมา

หลี่ซื่อร้องคร่ำครวญกับจิ้นกั๋วกง "ท่านพ่อ ท่านดูสิ นางกระทำชั่วอย่างไร้ยางอาย"

"ใครกันที่กระทำชั่วอย่างไร้ยางอาย? เรื่องที่นางทำร้ายข้า พวกท่านทุกคนก็ต่างรู้ดี แต่มีสักคนไหมที่จะพูดช่วยข้าบ้าง? ล้วนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ใช่หรือไม่? ทุกคนคิดว่าข้าต้องเป็นผู้ที่ต้องสังเวยชีวิตเพื่อพวกท่านใช่ไหม? วันนั้นหลังจากที่เกิดเหตุเพลิงไหม้ขึ้น พวกท่านก็รู้ว่าข้าอยู่ที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วน ไม่มีใครมาถามไถ่ถึงอาการบาดเจ็บของข้าเลยสักนิด ข้าจึงกลับไปที่บ้านเดิมของข้า แต่ก็ไม่มีคนในจวนกั๋วกงคนใดไปเยี่ยมข้าสักคน จนกระทั่งวันนี้ที่ข้ากลับมาที่นี่ เมื่อเห็นบาดแผลของข้าแล้ว ก็ยังไม่มีใครถามไถ่สักคำ ความแค้นนี้ ข้าจะกำจัดมันออกไปได้อย่างไร”

"กำจัดไปไม่ได้แล้วเจ้าจะเอาเช่นไร?" จิ้นกั๋วกงกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ "ดูเหมือนว่าเจ้าอยากจะถูกขับไล่ออกไปสินะ"

“จะไล่หรือไม่ไล่ ข้าก็จะไม่อยู่ที่จวนกั๋วกงแห่งนี้อีกแล้ว ไม่เพียงแค่นี้ ข้ายังจะไปฟ้องร้องที่ศาลาว่าการด้วย ทวงเงินทั้งหมดที่หลายปีมานี้จวนกั๋วกงได้ติดค้างข้าไว้ แต่ว่าบัญชีนี้ค่อยพูดถึงมัน ตอนนี้ข้ากำลังถามผู้หญิงชั่วช้าผู้นี้อยู่ว่าทำไมถึงต้องการจะให้ข้าถูกเผาตายอยู่ที่เรือนด้านข้าง?"

จิ้นกั๋วกงมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปในทันที เขานึกขึ้นมาได้ว่าหลายปีที่ผ่านมาล้วนเป็นเหลียงซื่อที่คอยดูแลค้ำจุนจวนแห่งนี้เอาไว้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะต้องคืนเงิน หากต่อไปไม่มีเหลียงซื่อคอยช่วยเหลือ อีกทั้งในจวนนี้ก็มีไม่กี่คนที่ทำงานในราชสำนัก อาศัยเพียงเงินภาษีที่ดินเพียงน้อยนิด จะไปใช้ดูแลจวนที่ใหญ่โตขนาดนี้ได้อย่างไร?