ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 411

หวงไท่โฮ่วโมโหจนทั่วทั้งร่างกายสั่นไหว นางโมโหจนทนไม่ไหวยกมือขึ้นเพื่อที่จะตบลงไปบนใบหน้าของนาง

นางอดทดเอาไว้ ก่อนเอ่ยออกมาอย่างผิดหวังจนถึงขีดสุด “เจ้ายังจำได้ไหมในตอนที่อาเจี๋ยคลอดออกมา เจ้ากอดเขาเอาไว้แล้วเอ่ยกับข้า ในใต้หล้านี้ไม่มีสิ่งใดที่จะสำคัญไปกว่าเขาแล้ว เจ้ายังเอ่ยว่านี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่สวรรค์ประทานให้แก่เจ้า”

กุ้ยไท่เฟยยิ้มเย็น ใช่แล้ว เพราะคลอดเขาออกมา ฝ่าบาทจึงได้แต่งตั้งนางให้เป็นกุ้ยเฟย จริง ๆ แล้ว เขาเป็นของขวัญที่ดีที่สุด

แต่ว่าแววตามีความคิดถึงอาลัยเผยออกมา เป็นความคิดถึงอาลัยที่มีต่อชายผู้นั้น เขาตลอดชีวิตนี้ไม่เคยที่จะรับรู้ว่านางรักเขามากเพียงใด

หวงไท่โฮ่วเมื่อพบว่านางมีความอบอุ่นแผ่ออกมา คิดว่าสามารถพูดจนนางเข้าใจได้ จึงได้เอ่ยต่อไป “ยังจำได้หรือไม่? ก่อนที่อาเจี๋ยจะมีอายุครบสามขวบ ใครก็ไม่ต้องการ ต้องการเพียงเจ้าและซือจู แม้แต่ข้าก็ยังกอดได้เพียงครั้งคราว ในตอนนั้นเจ้ายังบอกว่าเขาดื้อรั้น เกรงว่าทั้งชีวิตนี้คงจะหนีหายจากเจ้าผู้เป็นมารดาไปไม่ได้แน่”

มีน้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมา แต่กลับเป็นป้าซือจู

คิดถึงในปีนั้น ท่านอ๋องนั้นตัวติดกันแจ และยังว่านอนสอนง่าย ยังเชื่อฟังคำสั่งสอน อายุยังไม่ครบสามขวบปีก็รู้จักเก็บของกินอร่อยไว้ให้ท่านแม่และป้าซือจูแล้ว

หวงไท่โฮ่วยังคงเอ่ยต่อไป “องค์จักรพรรดิพระองค์ก่อนทรงมีพระโอรสมากมาย แต่คนที่พระองค์รักใคร่มากที่สุดคืออาเจี๋ย หากไม่ใช่ว่าราชวงศ์จะต้องเรียงตามลำดับแล้ว ตำแหน่งของจักรพรรดินี้คงจะเป็นของเขาเป็นแน่ แต่ว่าเด็กคนนี้เคยใส่ใจต่อสิ่งเหล่านี้หรือ? เพื่อจะปกป้องขุนเขาของเสด็จพี่ของเขา เขาทุ่มเทอย่างไม่ลดละความพยายาม ยอมแม้แต่ต้องต่อสู้จนนองเลือดมาหลายครั้ง เพื่อขับไล่อำนาจเหล่านั้น เจ้าที่เป็นมารดา จะไม่ภาคภูมิใจกับเขาบ้างหรือ?”

ราชวงศ์ต้าโจวนั้นสืบทอดบัลลังก์โดยการเรียงตามลำดับอายุ แต่ไม่ได้ดูที่คุณธรรม นี่ก็เป็นสิ่งที่นางโกรธเกลียด

ในปีนั้นองค์จักรพรรดิพระองค์ก่อนทั้งรักทั้งทรงทะนุถนอมมู่หรงเจี๋ย นางคิดว่าพระองค์จะทรงยินยอมละทิ้งกฎเกณฑ์นี้ เพื่อสืบทอดบรรลังค์โดยคุณธรรม ความสามารถแทนอาวุโส แต่ว่านางประเมินความรักที่องค์จักรพรรดิพระองค์ก่อนมีต่อมู่หรงเจี๋ยสูงเกินไป พระองค์ไม่มีแม้แต่ความคิดที่จะแต่งตั้งให้เขาเป็นองค์รัชทายาท

ยังคงจำได้ในปีนั้น อาเจี๋ยมีอายุได้หกขวบปี พระองค์นำพวกนางสองแม่ลูกตามเสด็จล่าสัตว์