ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 415

หลังจากที่จื่ออันเดินออกไปแล้ว หวงไท่โฮ่วมองยังด้านหลังของจื่ออัน นางค่อย ๆ ยิ้มออกมา

ซุนกงกงยิ้มเดินเข้ามา “ไท่โฮ่ว มองคนไม่ผิดใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? คุณหนูใหญ่ท่านนี้ มีหลักการ และไม่เห็นแก่ตัว!”

หวงไท่โฮ่วส่งเสียงอืมออกมา “ไท่หวงไท่โฮ่วมองคนช่างมองได้ทะลุปรุโปร่งเสียจริง ข้าเห็นนางและจวนมหาเสนาบดีเผชิญหน้ากันครั้งนี้แล้ว เดิมคิดว่าเป็นเพียงสตรีที่ร้ายกาจ แต่คาดไม่ถึงว่า ยังคงมีความรู้สึกเยี่ยงนี้ มหาเสนาบดีเซี่ยช่างมีบุตรสาวที่แสนดีได้ถึงขนาดนี้ แต่เสียดายที่ไม่รู้จักที่จะทะนุถนอมเอาไว้”

“พ่ะย่ะค่ะ” ซุนกงกงยิ้มออกมา “ตอนนี้ ท่านไล่คนออกไปแล้ว หากว่าท่านอ๋องกลับมา ท่านจะอธิบายออกไปว่าอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”

ไท่โฮ่วทำหน้าบึ้งตึง “ข้าจะต้องอธิบายอะไรอีก? นางทำให้ข้าพอใจยิ่งนัก แต่ว่านางช่างไม่ไว้หน้าข้าแม้แต่เพียงครึ่งจริง ๆ ข้าไล่นางออกไปแล้วอย่างไร?”

ซุนกงกงยิ้มพลางเอ่ย “พอพระทัยเป็นพอพ่ะย่ะค่ะ ยังจะใส่อารมณ์อะไรกันอีกเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”

“ถ่ายทอดคำสั่ง รีบไปร่างพระเสาวนีย์ ลูกสะใภ้คนนี้ ข้ายอมรับแล้ว” หวงไท่โฮ่วเอ่ยออกมาด้วยความโล่งใจ

ชั่วขณะหนึ่ง นางก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “แต่ว่าเมื่อครู่ที่เอ่ยออกมาก็ไม่ใช่จะไม่มีเหตุผล หยวนชุ่ยอวี่เป็นมารดาของนาง หากว่านางเดินไปด้วยกันกับอ๋องอันแล้วจริง ๆ นี้ก็จะทำให้ลำดับอาวุโสยุ่งเหยิงขึ้นมาได้ ผู้อาวุโสได้แสดงความเห็นอะไรไว้บ้าง?”

“ผู้อาวุโสไดเอ่ยไว้จริง ๆ แต่ว่าคำพูดนั้นค่อยข้าง…” ซุนกงกงเหลือบมองหวงไท่โฮ่วด้วยความลำบากใจ

“พูดออกมาตามตรงก็พอ ข้ายังจะไม่รู้น้ำเสียงการพูดของนางหรือ?”

ซุนกงกงเอ่ยตอบ “พ่ะย่ะค่ะ คำพูดเดิมของผู้อาวุโสนั้นเป็นเยี่ยงนี้พ่ะย่ะค่ะ เจ้าพวกไร้ปัญญา ถึงตอนนั้นก็ให้ทำเป็นว่าหยวนชุ่ยอวี่เสียชีวิต แบกขึ้นภูเขาไป เซี่ยจื่ออันให้สืบทอดสินทรัพย์ต่าง ๆ ของชิงตานเสี้ยนจู่ จากนั้นเจ้าสองเศร้าเสียใจจนเกินเหตุ หลีกหนีจากเมืองหลวงไปอย่างเศร้าโศก แล้วจึงไปขุดร่างของหยวนชุ่ยอวี่ออกมาจากเขา บินหนีไปให้ไกล ใครยังจะมีคำนินทา? ต่อให้มี ก็เป็นเพียงคำพูดจากผู้อื่น มีอะไรมาขัดขวางตนได้ แค่ตนเองมีความสุขก็พอ”

ไท่โฮ่วมองมายังเขา “ข้าไม่เชื่อว่านี้เป็นคำพูดเดิมที่ผู้อาวุโสเอ่ยออกมา เจ้าจะต้องมีสิ่งใดที่ตกหล่น”

ซุนกงกงปิดปากหัวเราะ “มีบางคำที่ดูสกปรกพ่ะย่ะค่ะ บ่าวไม่กล้าจะเอ่ยออกมา”

ไท่โฮ่วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ใช่แล้ว ก่อนหน้านั้นที่นางอยู่ในวังหลวง นางก็เป็นเช่นนี้ แต่ว่า ทางด้านหยวนซื่อ เจ้าหาใครสักคนออกไปเตือนนางเสียหน่อย ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสมีความเห็นออกมาเยี่ยงนี้ แต่ข้าก็ไม่ยินดี ข้าจะเร่งรีบหาสะใภ้ให้แก่เจ้าสอง พวกเขาชาตินี้ไม่มีวาสนาต่อกัน ก็อย่าได้บีบบังคับ”