ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 436

อย่างน้อยตอนนี้ก็มีเพื่อนอยู่ ในยุคปัจจุบันนั้น นางไม่เคยจะคาดคิดว่าจะสามารถมีเพื่อนได้

เมื่อกลับไปยังเรือนเซี่ยจื่อหย่วน ไม่พบว่าเสี่ยวซุนและกุ้ยหยวนออกมาคอยต้อนรับ จื่ออันจึงส่งเสียงร้องตะโกนจึงได้พบตาวเหล่าต้าออกมาจากห้องหนังสือ “คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว?”

จื่ออันวางกล่องยาลง “ใช่แล้ว เสี่ยวซุนเล่า? ให้นางชงชาเข้ามาให้องค์หญิงและคุณหนูเฉิน”

“เสี่ยวซุนและกุ้ยหยวนออกไปแล้ว ยังไม่กลับมาขอรับ” ตาวเหล่าต้าเอ่ยออกมา

“ออกไปแล้ว? ไปที่ใดกัน?” จื่ออันนั่งลง สัมผัสได้ถึงเหงื่อของตน ถึงแม้ว่าจะเป็นตอนเย็นแล้ว แต่แสงอาทิตย์ด้านนอกยังคงแรงอยู่ ร้อนเป็นอย่างมาก

“บอกเอาไว้ว่าจะออกไปจัดการธุระขอรับ เป็นคำสั่งของป้าหลานยู่” ตาวเหล่าต้าเอ่ยออกมา

จื่ออันลุกขึ้นยืนในทันที “หลานยู่เป็นคนออกคำสั่งให้พวกเขาออกไปจัดการธุระ? ในจวนนั้นไม่มีคนแล้วหรืออย่างไร? ทำไมถึงต้องให้พวกเขาไป?”

“ไม่ทราบขอรับ ข้าไม่ได้เห็นเหตุการณ์ เป็นเสี่ยวซุนที่กลับมาแจ้ง นำกุ้ยหยวนออกไปด้วยกัน” ตาวเหล่าต้าพบว่าสีหน้าของจื่ออันค่อย ๆ เปลี่ยนไป ก็รู้สึกกังวลขึ้นมา “นี่ก็เป็นเวลาสองชั่วยามเข้าไปแล้ว ยังไม่กลับมากันอีก มิใช่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นเสียแล้ว?”

จ้วงจ้วงเอ่ย “อย่าเพิ่งกังวลกันไปเลย ระบายโทสะกับทาสรับใช้ ไม่ใช่ลักษณะการก่อเรื่องของฮูหยินผู้เฒ่า คนประเภทนางนั้น คงจะพุ่งเป้ามาที่เจ้าโดยตรง”

จื่ออันส่ายศีรษะ “ที่ข้ากังวลนั้นไม่ใช่ทางด้านของฮูหยิน ข้าเพียงแต่กังวลว่าบ่าวรับใช้ทั้งหลายจะทำการตัดสินใจด้วยตนเอง”

ฮูหยินผู้เฒ่าจริง ๆ แล้วคงจะไม่มามัวใช้กลเม็ดเล็ก ๆ เหล่านี้ สร้างความลำบากให้แก่ทาสรับใช้ สำหรับนางแล้วนั้น จะเป็นการลดทอนเกียรติของตน

แต่สำหรับหลานยู่คนผู้นี้นั้นเป็นคนที่จิตใจคับแคบ ก่อนหน้านี้ตนนั้นเคยตบตีนางมาแล้ว ไม่รู้ว่าจะอาศัยช่วงที่ตนนั้นไม่อยู่แก้แค้นเป็นการส่วนตัวหรือไม่

มู่หรงจ้วงจ้วงเอ่ยออกมา “หากว่าเจ้าเป็นกังวลแล้วนั้น ข้าจะให้คนออกไปตามหา”