ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 440

เพียงแต่หลังจากนั้นเกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย ทำให้องค์รัชทายาทและนางมีภาพจำที่เลวร้ายลง ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นเพราะเซี่ยจื่ออัน

นางเกลียดเซี่ยจื่ออันเป็นอย่างมากจริง ๆ

“ใช่แล้ว องค์รัชทายาทแน่นอนว่าจะต้องชอบพอเจ้า แต่ว่าเซี่ยหว่านเอ๋อ ความชอบพอของผู้ชายนั้นเป็นเพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราว มีเพียงแค่ตนเองเท่านั้นที่จะทำให้ตนมีเกียรติยศและความร่ำรวยไปได้ตลอดการ แม่ในตอนนั้นก็เป็นเพราะว่าเชื่อใจท่านพ่อของเจ้ามากเกินไป คิดว่าเขาตลอดชีวิตนี้จะดีต่อข้า ดังนั้นจึงได้ปล่อยให้หยวนซื่อมีชีวิตอยู่ หากว่ารู้ได้ตั้งแต่ต้น ข้าคงจะกำจัดหยวนซื่อและเซี่ยจื่ออันทิ้งไป ตั้งแต่ตอนที่แต่งเข้ามายังจวนมหาเสนาบดีในปีที่สองนั้น”

ฮูหยินหลิงหลงเอ่ยออกมา แววตาปรากฏความโกรธเกลียดขุ่นเคืองขึ้นมา นางเสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้จัดการตั้งแต่ต้น

นางพบว่าเซี่ยหว่านเอ๋อจู่ๆก็ไม่อยากที่จะฟังความคิดเห็นของนางต่อ ถอนหายใจออกมาเบาๆ “ไปเถอะ ไปช่วยหลานยู่กลับมา อย่าได้ทำให้ฮูหยินผู้เฒ่ามีข้อขุ่นเคืองกับเจ้า”

เซี่ยหว่านเอ๋อทำได้เพียงลุกขึ้นยืน นางรู้ว่าในตอนนี้นั้นมิอาจล่วงเกินฮูหยินผู้เฒ่าได้

นางเดินไปได้สองก้าว ก็หันกลับมามองฮูหยินหลิงหลงอีกครั้ง “ท่านแม่ ท่านก่อนหน้านี้เอ่ยมาว่าเฉินเอ้อร์เป็นบิดาของข้า ประโยคนี้ ตกลงแล้วเป็นเรื่องจริงหรือว่าเรื่องโกหกกัน?”

ฮูหยินหลิงหลงมองมายังนาง ค่อย ๆ เผยรอยยิ้มขึ้นมา “แน่นอนว่าโกหกเจ้า ใครใช้ให้เจ้าในตอนนั้นทำกับข้าอย่างหมดเยื่อใยขนาดนั้น?”

เซี่ยหว่านเอ๋อเบิกตากว้างขึ้น เอ่ยอย่างโมโห “ท่านรู้หรือไม่ว่าข้ามีปัญหามานานเท่าใด? ท่านทำไมถึงได้นำเรื่องแบบนี้มาเอ่ยล้อเล่นกัน?”

ฮูหยินหลิงหลงเอ่ยเกลี่ยกล่อม “ได้ เป็นแม่ที่ทำไม่ถูก แม่ขอโทษเจ้าแล้วกัน รีบไปเถิด”

เซี่ยหว่านเอ๋อใจล่วงหล่นลงไปบนพื้น แต่ว่าความโกรธยังคงไม่หายไป “ข้ากลับมาค่อยมาคิดบัญชีกับท่าน”

พูดจบ ก็นำสาวใช้เดินออกไป