ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 445

คนงานนำทางพวกนางมายังหน้าประตูห้องห้องหนึ่ง เขาเคาะประตูเบาๆ “คุณหนูใหญ่ขอรับ!”

“มีเรื่องอะไรกัน!” ด้านในมีเสียงกระด้างดังลอยออกมา

กลับเป็นแม่นางผู้หนึ่ง จื่ออันประหลาดใจยิ่งนัก

“องค์หญิงเสด็จแล้วขอรับ!” คนงานเอ่ยออกมา

ด้านในนั้นเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้า ชั่วครู่ประตูก็เปิดออก ในแววตาสะท้อนร่างในชุดสีเขียวของแม่นางเยาว์วัยผู้หนึ่ง ดูองอาจกล้าหาญเป็นอย่างมาก รูปร่างมองเห็นได้อย่างชัดเจน อีกทั้งผมก็ไม่ได้มวยไว้ แต่เป็นทรงผมในแบบของชายหนุ่ม

เมื่อนางพบกับองค์หญิง ก็เอ่ยทำความเคารพ “ไม่ทราบว่าองค์หญิงจะเสด็จมา เลยเสียมารยาทมิได้ต้อนรับ ขอประทานอภัย ประทานอภัยด้วยนะเพคะ!”

มู่หรงจ้วงจ้วงมองมายังนาง “เข้าไปพูดคุยกันด้านในเถอะ”

“เพคะ” นางเอ่ยสั่งคนงาน “ไปชงชาเข้ามา”

“ขอรับ!” คนงานหมุนกายออกไป

เมื่อเข้ามาด้านในสำนักงาน จื่ออันจึงได้ตั้งใจมองที่แห่งนี้โดยไม่รู้ตัว ภายในห้องล้วนแต่เป็นเครื่องเรือนไม้สีแดง ดูเลอค่าหรูหรา บนโต้ะแต่ละตัวล้วนแล้วแต่วางสมุดบันชีเอาไว้เป็นกอง ๆ จนคนที่มองเห็นดวงตาพร่ามัว

ในสำนักงานแห่งนี้ยังมีห้องรับรองเล็ก ๆ อยู่ ผู้ดูแลใหญ่หูเชิญพวกนางทั้งสองคนนั่งลง นางเองก็มองประเมินจื่ออัน

“จื่ออัน ท่านนี้คือผู้ดูแลใหญ่หูฮวนสี่ของร้านติ้งเฟิง ฮวนสี่ ท่านนี้คือบุตรสาวของจวนมหาเสนาบดีเซี่ยจื่ออัน” มู่หรงจ้วงจ้วงเอ่ยแนะนำ

หูฮวนสี่มองจื่ออันด้วยความประหลาดใจ “ที่แท้ท่านก็คือผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือ บุตรสาวของจวนมหาเสนาบดีเซี่ยจื่ออัน”

จื่ออันยิ้มออกมา “ผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือนี้ไม่กล้าที่จะเป็นโดยอันขาด ข้ากลับได้ยินชื่อเสียงของร้านติ้งเฟิงมานานแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าผู้ดูแลร้านกลับเป็นเพียงสตรีเยาว์วัยเพียงเท่านั้น”

มู่หรงจ้วงจ้วงเอ่ยยิ้ม “ผู้ดูแลใหญ่นั้นเป็นสตรีมากความสามารถเชียวหล่ะ”

หูฮวนสี่โบกมือ “พอแล้วเพคะองค์หญิง ท่านอย่าได้ยกยอหม่อมฉันอีกเลยเพคะ หม่อมฉันก็เป็นเพียงแค่ผู้ทำการค้า ที่ทั่วทั้งร่างมีกลิ่นของเหรียญทองแดงอยู่”