ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 450

เมื่อกลับมายังจวน คนขององค์หญิงนั้นได้กลับมาแล้ว พวกเขาพบกับกุ้ยหยวนในป่านอกเมือง แต่ว่ากุ้ยหยวนนั้นร่างกายทั้งส่วนบนและล่างเต็มไปด้วยบาดแผล ขาทั้งคู่ถูกตีจนหัก ตอนที่พบเจอนั้นเขาใกล้จะหมดลมหายใจลงแล้ว

ตอนที่จื่ออันเข้ามานั้นยังคงไม่ทราบเรื่อง เพียงแค่พบว่าแม่นมหยางนั้นยืนน้ำตาไหลรินอยู่ด้านข้าง ภายในใจของนางนั้นดูมืดมน เร่งรีบฝีเท้าพุ่งเข้าไป เมื่อเห็นว่าทั้งกายของกุ้ยหยวนเต็มไปด้วยเลือดอีกทั้งยังคงหมดสติอยู่ ความโกรธของนางในขณะนั้นก็ปะทุขึ้นมาอัดแน่นอยู่ในทรวงอก

“เอาน้ำร้อนเข้ามา!” จื่ออันเอ่ยสั่งเสียงต่ำ กดข่มความโกรธเอาไว้ รอจนรักษากุ้ยหยวนเรียบร้อยแล้วค่อยไปคิดบัญชี

กุ้ยหยวนนั้นบาดแผลอื่นไม่ค่อยร้ายแรงนัก ที่สาหัสสุดเห็นจะเป็นขาทั้งคู่ ขาทั้งสองข้างที่น่องถูกตีจนหัก กระดูกหัก หากว่ารักษาไม่ถูกวิธี เกรงว่าคงจะลุกขึ้นยืนไม่ได้อีกแล้ว

เมื่อชำระล้างบาดแผลอื่นแล้ว จื่ออันจึงได้ใช้ไม้กระดานดามกระดูกที่แตกหักเอาไว้ แล้วจึงได้ออกใบสั่งยาให้แม่นมหยางออกไปจัดมาในช่วงเวลาที่มืดค่ำแล้ว

มู่หรงจ้วงจ้วงเองก็ไม่ได้อยู่รบกวนเซี่ยจื่ออัน เหลือทาสรับใช้เอาไว้ไม่กี่คนจึงได้เดินออกไป

เสี่ยวซุนไม่ได้สนใจว่าบนกายของตนนั้นมีบาดแผล ยืนยันที่จะอยู่ที่นี้เพื่อคอยดูแลกุ้ยหยวน และเป็นลูกมือให้แก่เซี่ยจื่ออัน

ตาวเหล่าต้าเกลียดจนคันตามไรฟัน หลายต่อหลายครั้งที่อยากจะถือมีดแล้วพุ่งเข้าไปฆ่าหลานยู่ แต่ถูกจื่ออันห้ามเอาไว้

แม่นมหยางเมื่อจัดยากลับมาแล้ว จึงได้ไปต้มยาในทันที

กุ้ยหยวนเมื่อฟื้นขึ้นมาแล้ว แต่ยังคงแสดงออกถึงความตื่นตระหนกตกใจอยู่ เป็นเพราะจื่ออันที่ได้เอ่ยตรงข้างหูของเขา เขาจึงได้สงบลง

เขามองมายังจื่ออัน ความเจ็บปวดจากการที่กระดูกแตกหักทำให้เขารับแทบจะไม่ไหว แต่กลับยังคงอดทนเอาไว้ แถมยังคอยเอ่ยปลอบโยนจื่ออัน “คุณหนูใหญ่ ข้าไม่เป็นอะไร!”

จื่ออันในใจนั้นเศร้าโศกเป็นอย่างมาก ความรู้สึกนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก ความเจ็บปวดจากกระดูกแตกหักนั้นรุนแรงยิ่งนัก เพื่อที่ให้กุ้ยหยวนรู้สึกสบายขึ้นสักเล็กน้อย นางฝังเข็มลงไปเพื่อให้ขาทั้งสองข้างของกุ้ยหยวนนั้นสูญเสียความรู้สึกไปชั่วคราว จากนั้นจึงได้ต้มยาบำรุงโลหิตและบรรเทาประสาท ต้มซุปฮวนปี้เพื่อให้เขาได้นอนหลับสบาย

นางเอ่ยสั่งแม่นมหยางลงไป รอกุ้ยหยวนฟื้นขึ้นมา ก็ให้เขาดื่มยาลงไปทันที

ในชั่วขณะนี้นั้น ตาวเหล่าต้าก็ได้เข้ามาเอ่ยรายงาน “คุณหนูใหญ่ ทางด้านสวนดอกไม้ด้านหลังนั้นที่พวกเราเพิ่งจะสร้างกำแพงล้อมรอบขึ้นมา โดนพังจนล้มลงไปแล้ว อีกทั้งไม้ทั้งหลายก็โดนเผาทำลายจนสิ้นแล้วขอรับ”

“อะไรนะ?” เสี่ยวซุนส่งเสียงดังอย่างตกอกตกใจออกมา “ไม้เหล่านั้นล้วนแต่มีไว้เพื่อก่อสร้างเรือนหลังเล็กริมน้ำ อีกทั้งยังเป็นไม้คุณภาพดี ใช้เงินทองไปตั้งมากมายแล้ว”