ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 451

ชุ่ยยู่ที่เห็นว่านางโกรธมาก ก็ไม่กล้าละเลย จึงรีบไปตามฮูหยินผู้เฒ่ามา

ช่วงนี้ฮูหยินผู้เฒ่านอนไม่ค่อยจะหลับ ต้องพึ่งชาคลายกังวลถึงจะหลับได้ พอทำท่าว่าจะหลับ ชุ่ยยู่ก็เข้ามา ตะโกนเรียกนางเบา ๆ "ฮูหยินผู้เฒ่าเจ้าคะ!'

ฮูหยินผู้เฒ่าลืมตาขึ้นในทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโห "เรียกข้าในยามนี้ จักต้องมีเรื่องด่วนอันสมควร"

ป้าชุ่ยยู่กล่าวออกไปอย่างเกรงกลัว "ฮูหยินผู้เฒ่าเจ้าคะ คุณหนูใหญ่มาแล้วเจ้าค่ะ นางบอกว่าจะไปร้องทุกข์"

ฮูหยินผู้เฒ่าโมโหเป็นอย่างยิ่ง "ฟั่นเฟือนหรืออย่างไร? ช่วงนี้ในจวนมหาเสนาบดียังมีเรื่องให้ผู้อื่นขบขันไม่พออีกหรือ? คดีวางเพลิงเพิ่งจะจบไป คนมากมายกำลังจับจ้องมาที่จวนของพวกเราอยู่? แต่ตอนนี้นางจะไปร้องทุกข์ ไม่ยอมให้จวนมหาเสนาบดีของข้าสงบสุขได้เลยหนา"

ป้าชุ่ยยู่กล่าวอย่างช่วยไม่ได้ "ฮูหยินผู้เฒ่าเจ้าคะ ดูเหมือนว่าคุณหนูใหญ่จะโกรธมาก ท่านก็ช่วยไปคุยกับนางเสียหน่อยเถิด"

ฮูหยินผู้เฒ่าปัดมือ "ไม่ ข้าจะคุยกับนางในขณะที่ข้าโมโหโทโสเช่นนี้ได้อย่างไร จะแสดงความโกรธออกไปไม่ได้ ต้องเลี่ยงเหตุร้าย"

ทันทีที่พูดจบ นางก็โมโหขึ้นมาอีกครั้ง "นางต้องการทำอะไรกันแน่? คนก็ถูกโบยจนมีสภาพเช่นนี้แล้ว ข้ายังไม่ต่อว่านางเลย ไฉนนางถึงมาซักไซ้เอาความจากข้าในยามดึกดื่นมืดค่ำเสียได้ ตอนนี้นางคงคิดว่าตนเองเป็นพระชายาเอกของผู้สำเร็จราชการแล้วกระมัง"

นางกล่าวไม่ทันขาดคำ ก็มีบ่าวรับใช้ผู้หนึ่งเข้ามารายงาน "ฮูหยินผู้เฒ่า เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่สวนดอกไม้ด้านหลัง กระท่อมไม้ที่ตานชิงเสี้ยนจู่จะย้ายเข้าไปอยู่ก็ถูกเผาไปด้วย อีกทั้งกำแพงที่สร้างขึ้นมาใหม่ ก็ถูกทำลายทิ้งเช่นกัน"

ฮูหยินผู้เฒ่าหน้าเขียวหน้าดำ จ้องไปที่ป้าชุ่ยยู่ "หลานยู่อยู่ไหน?"

ชุ่ยยู่ไม่กล้าบอกว่าเห็นนางออกไปแล้ว ได้แต่กล่าว "หลังจากที่ท่านหมอรักษาอาการบาดเจ็บให้นาง ก็พักอยู่ในห้องตลอดเจ้าค่ะ"

"เรียกนางออกมาก่อน" ฮูหยินผู้เฒ่านึกถึงการกระทำของหลานยู่ในวันนี้ ที่ไม่ยอมปล่อยวางอะไรเลย ทั้งยังมาโทษนางอีกที่ไม่ออกหน้าช่วยเหลือ หลานยู่ผู้นี้ช่างโง่เขลาเสียจริง