ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 455

ตาวเหล่าต้าเป็นคนที่จริงใจ เขานึกว่าหลานยู่ต้องการขอขมาจริง ๆ จึงถอนหายใจแรง แล้วรับชาไป "อย่าคิดว่ายกชาแล้วโขกหัวขอขมาแล้วเรื่องจะจบนะ เจ้าทำร้ายกุ้ยหยวนจนสาหัสขนาดนั้น ทั้งยังขายเสี่ยวซุนให้กับโรงเหล้าเดือนค้างฟ้าอีก แค่ชาจอกเดียวจบเรื่องนี้ไม่ได้หรอกนะ"

หลานยู่จ้องไปที่ชาจอกนั้น แสดงท่าทีที่ดูนับถืออย่างเปี่ยมล้น "บ่าววู่วามไปชั่วขณะ ทำร้ายกุ้ยหยวนกับเสี่ยวซุน สายเกินไปที่จะกลับใจ คุณหนูใหญ่จะจัดการกับบ่าวอย่างไร บ่าวจะไม่โทษท่านเด็ดขาด แต่ว่าคุณหนูใหญ่โปรดอย่าได้กล่าวโทษฮูหยินผู้เฒ่าเลยเจ้าค่ะ เรื่องนี้เป็นแผนของบ่าวเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับฮูหยินผู้เฒ่าแม้แต่น้อย"

จื่ออันรับจอกชามาจากตาวเหล่าต้า นางเปิดฝาออกเหลือบมองเล็กน้อย แต่กลับไม่รีบดื่ม

หลานยู่กลืนน้ำลายดังเอื๊อก กล้ามเนื้อบนใบหน้ากระชับแน่น มองตรงไปอย่างจดจ่อ แล้วกำมือทั้งสองไว้ เห็นได้ว่านางประหม่าเป็นอย่างยิ่ง

ฮูหยินผู้เฒ่าเหลือบมองไปที่ชุ่ยยู่ด้วยสายตาที่ดุร้าย นางเข้าใจความหมายดี จึงก้าวไปข้างหน้าแล้วกล่าว "คุณหนูใหญ่ ดื่มชาตอนดึกไม่ดีนะเจ้าคะ จะทำให้นอนไม่หลับ บ่าวจะเอาไปเปลี่ยนเป็นน้ำเปล่าให้ท่านเองเจ้าค่ะ"

"ชุ่ยยู่" หลานยู่ขึ้นเสียงดุนางในทันที "นี่คือชาที่ข้าใช้ขอขมาคุณหนูใหญ่ เจ้าอย่าได้มากความ"

จื่ออันมองจอกชาที่ถือไว้อยู่ แล้วก็มองไปที่ฮูหยินผู้เฒ่า มีท่าทางเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ "ท่านย่าเจ้าขา ท่านพูดสิเจ้าคะ มอบตัวหลานยู่ให้แก่ข้า หรือว่าจะให้ข้าส่งชาจอกนี้ไปให้ทางศาลดีเจ้าคะ?"

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเรียกว่าท่านย่า เรียกออกมาแล้วทำให้คนรู้สึกได้ถึงความฉุนเฉียวที่เย็นชา

ไหล่ของฮูหยินผู้เฒ่าค่อย ๆ ตก นางจ้องไปที่หลานยู่มองดูนางอยู่ครู่หนึ่ง น่าเจ็บใจที่ไม่สามารถหลอมเหล็กให้กลายเป็นเหล็กกล้าได้

สีหน้าของหลานยู่เปลี่ยนเป็นขาวซีดในทันที

เซี่ยจื่ออันรู้ตั้งแรกแล้วว่าในชานั้นมียาพิษ

ใช่ ฮูหยินผู้เฒ่าพูดถูก นางไม่ใช่เซี่ยจื่ออันคนเก่าก่อนอีกแล้ว แต่ตนเองไม่อยากจะเชื่อ เพราะตลอดมา สำหรับนางแล้วเซี่ยจื่ออันนั้นอ่อนแอและโง่เขลามาก นางจึงลืมไปว่าช่วงไม่นานมานี้ การกระทำของเซี่ยจื่ออันที่แสดงออกมาไม่เพียงแต่จะปราดเปรื่อง แต่ยังมีเล่ห์เหลี่ยมที่แพรวพราวอีกด้วย

นางไม่ใช่คนที่ประเมินศัตรูต่ำไป แต่ประเมินตนเองสูงไปต่างหาก