ชีวิตทั้งก่อนหน้าและตอนนี้ของจื่ออาน ช่างเดียวดายเหลือเกิน ชาติที่แล้วก็เป็นเช่นนี้ ชาตินี้ก็เช่นกัน ไม่มีใครสนว่าเธอจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปเลยงั้นหรือ?เธอกลั้นน้ำตาแล้วพูดเบา ๆ ว่า “การมีชีวิตอยู่ดีกว่าตาย การมีชีวิตอยู่มีความหวังสำหรับทุกสิ่ง หากตายทุกสิ่งทุกอย่างก็มลายหายไป”
จักรพรรดิเหลียงไม่พูด แต่ท่าทางของเขานิ่งเงียบราวกับพร้อมที่จะต้อนรับการมาถึงของความตาย
การหายใจของเขายังลำบากอยู่มาก ใช้แรงทั้งหมดเพื่อหายใจเข้า แต่หายใจไม่สุดเสียทีเดียว
ใบหน้าของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีเขียว
ประตูห้องโถงเปิดออก ฮองเฮาและคนอื่น ๆ ก็เดินเข้ามา
ฮองเฮาเดินผ่านมา เหลือบมองมู่หรงเจี๋ยอย่างเฉยเมย และกล่าวอย่างผิดหวังว่า “เจ้าเฉลียวฉลาดเสมอ แต่ครั้งนี้เจ้าตัดสินใจได้น่าผิดหวังมาก ๆ เจ้าจะเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ไปตลอดชีวิต และจะต้องแบกรับความรับผิดชอบที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจครั้งนี้”
มู่หรงเจี๋ยไม่เงยหน้าขึ้นและกล่าวอย่างเฉยเมย “ฮองเฮา ทุกคนล้วนต้องรับผิดชอบต่อการตัดสินใจของตนเอง ในเมื่อข้าฉันตัดสินใจให้จื่ออานรักษาอาซิน ไม่ว่าผลจะเป็นเช่นไร ข้าจะยอมรับ”
หวงไท่โฮ่วมองดูเขาอย่างเศร้าสลด น้ำตาคลอเบ้า “น่าเสียดายที่ความโอหังของเจ้า กลับทำให้หลานชายของอัยเจียต้องทนทุกข์ทรมานมาก อัยเจียขอร้องเจ้า จนกว่าวินาทีสุดท้าย ปล่อยให้เขาไปได้ดี อย่าทำให้เขาทรมานเลย”
มู่หรงเจี๋ยไม่พูด หน้าเขาเต็มไปด้วยความหดหู่ คำพูดของฮองเฮาทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย เขาเหลือบมองที่จื่ออานอย่างไม่รู้ตัว และจื่ออานก็มองด้วยความเชื่อมั่น
จื่ออานไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงทำเช่นนี้ แต่ผู้ชายที่ควรมีความมุ่งมั่นไม่ควรแสดงท่าทีออกมาแบบนั้น เธอจะพยายามทำอย่างสุดความสามารถ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...