ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 463

มู่หรงเจี๋ยกล่าวเบา ๆ "การตายของหลานซื่อ ถือเป็นการเตือนฮูหยินผู้เฒ่า หวังว่าช่วงนี้นางจะไม่ลงมือทำอะไรกับเจ้า"

เขาชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มเย้ยหยัน "แต่ว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้จวนมหาเสนาบดีมาถึงทางตัน เจ้าก็น่าจะรู้ว่าท่านราชครูได้ลงมือกับตระกูลหูแล้ว เซี่ยหว่านเอ๋อต้องการรักษาตำแหน่งพระชายาเอกขององค์รัชทายาทไว้ แต่มันก็ไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น"

"ข้ารู้ คุณหนูใหญ่ของตระกูลหูไม่จำเป็นต้องตอบตกลง" จื่ออันกล่าว

"หูฮวนสี่คนผู้นี้..." มู่หรงเจี๋ยเงยหน้ามองไปนาง "มีส่วนที่คล้ายกับเจ้าอยู่บ้าง"

จื่ออันประหลาดใจเล็กน้อย "มีส่วนที่คล้ายอยู่บ้าง? หน้าตาเหรอเพคะ?"

"ไม่ใช่ แต่เป็นนิสัย อาจจะเป็นเพราะประสบการณ์ เมื่อก่อนนางอยู่ในตระกูลหู ได้รับประสบการณ์ที่ไม่ดี เพราะนางเป็นเพียงเด็กสาวกำพร้าที่ถูกรังแก แต่ไม่นานก็ได้รับความโปรดปรานจากนายท่านผู้เฒ่า ทั้งยังสามารถเข้าไปควบคุมกิจการทั้งหมดของตระกูลหูได้อีกด้วย กลายเป็นผู้หญิงคนแรกที่ร่ำรวยที่สุดในต้าโจว"

จื่ออันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา "นางเคยได้รับบาดเจ็บไหม?"

มู่หรงเจี๋ยมองไปยังนาง "คำถามนี้ของเจ้า มันมีความนัยอะไรหรือไม่?"

"เอ๋?" จื่ออันมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง

"ก่อนหน้านี้เคยเล่าเรื่องของพี่สามให้เจ้าฟัง เจ้าก็ถามว่าเขาเคยได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ครั้งนี้เล่าเรื่องคุณหนูใหญ่ตระกูลหูให้ฟัง เจ้าก็ยังถามว่านางเคยได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า เหตุใดเจ้าถึงสนใจเรื่องการได้รับเจ็บนักเล่า?"

จื่ออันยิ้มแย้มแจ่มใส "หม่อมฉันเป็นหมอ นางเป็นคนที่ร่ำรวย หากนางเคยได้รับบาดเจ็บ หรือว่ามีโรคที่แสดงอาการออกมาภายหลัง บางทีข้าอาจจะได้รับเงินทองมากมายจากนางก็เป็นได้"

"เจ้าคนโลภมาก!" มู่หรงเจี๋ยเหน็บแนมนาง

ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี ทำให้จื่ออันรู้สึกได้ถึงความสุขของชีวิต

คุณหนูใหญ่ของตระกูลหูผู้นี้ คุ้มค่าที่จะสังเกตการณ์ และศึกษาจริง ๆ