ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 469

ซูชิงยินดีเป็นอย่างมาก “ได้ เพียงแค่สามารถช่วยหวางหยูเอาไว้ได้ ข้ายินยอม”

ซูชิงนั่งลง จื่ออันจึงได้เริ่มฝังเข็ม เรียงลำดับเหมือนกันกับหวางหยู เริ่มตั้งแต่จุดเสินถิ้งไปยังจุดเฟิงซือ จนถึงจุดหยางป๋ายนั้นซูชิงจึงได้ลุกขึ้นยืน

เขาเขย่าศีรษะอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้ามีความรู้สึกสงสัยมึนงง

“เป็นอะไรไป?” จื่ออันเอ่ยถาม

ซูชิงค่อย ๆ นั่งลง สีหน้ายังคงดูมึนงง “มีความรู้สึกแปลกประหลาดบางอย่าง”

“ความรู้สึกอย่างไร?” จื่ออันรีบร้อนถามต่อ

ซูชิงเงยหน้าขึ้นมามองยังนาง “เหมือนกับในหัวนั้นมีบางอย่างกระตุกไปมาอยู่เพียงครู่ จากนั้นข้าก็มีความรู้สึกที่เอ่ยออกมาไม่ได้อย่างหนึ่ง”

“ความรู้สึกที่เอ่ยออกมาไม่ได้?” จื่ออันมองมายังเขาด้วยความสงสัย ดูแล้วเข็มทะยานนี้อาจจะเข้าไปกระตุ้นในจุดฝังเข็มเหล่านี้ ให้ส่งผลต่อความสามารถในการตอบกลับของร่างกาย

ซูชิงใบหน้าเริ่มจะมีสีแดงเล็กน้อย​ “อืม​ ใช่แล้ว​ ความรู้สึกที่เอ่ยอธิบาย​ออกมาไม่ได้​ แต่ว่า​ไม่มากนัก​ เป็นเพียงแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้น”

จื่ออันมองมายังเขาด้วยความตกตะลึง “ถ้าไม่อย่างนั้น เจ้าลองวาดเป็นรูปอธิบายออกมาว่ามันเป็นความรู้สึกอย่างไร? บางทีข้าอาจจะพอเข้าใจขึ้นมาสักกี่ส่วนก็เป็นได้”

ซูชิงเอ่ยออกมาอย่างไม่เป็นธรรมชาตินัก “เอ่ยออกมาไม่ได้ เป็นเพียงแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้น”

จื่ออันมีความหดหู่ขึ้นมาเล็กน้อย เดิมนั้นคิดว่าจากจุดเสินถิ้งไปจนถึงจุดเฟิงซือ อาจจะพบร่องรอยบางอย่าง แต่ว่าในเมื่อซูชิงเอ่ยออกมาไม่ได้ว่ามันคือความรู้สึกอย่างไร ถ้าอย่างนั้นนางก็คงไม่มีวิธีที่จะศึกษาต่อไปได้แล้ว

แต่ว่าไม่ว่าจะอย่างไรแล้ว ในเมื่อเกิดการตอบสนองขึ้นมาในทันที ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าไม่ว่าจะเป็นการกระตุ้นประสาท หรือว่ากระตุ้นเซลล์สมองแล้วนั้น นางคงจะต้องกลับไปดูทักษะการฝังเข็มทอง

เมื่อฟังเข็มให้หวางหยูแล้วนั้น นางจึงได้หยิบกล่องยาขึ้นมา “สองวันนี้ ไม่ต้องขังเขาเอาไว้ในกรงเหล็ก เขาไม่มีทางที่จะตื่นขึ้นมา ข้าจะกลับไปเปิดหนังสือดู หรือค่อย ๆ ลองคิดทบทวนดูอีกครั้ง อีกสองวันข้างหน้าข้าจะเข้ามาอีกครั้งหนึ่ง”