ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 483

จื่ออันครุ่นคิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ถ้าไปก็ต้องถูกฮูหยินผู้เฒ่ากับกุ้ยไท่เฟยสกัดจับกลางทางแน่ หากตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกนาง แล้วก็ย่อมจะต้องเดือดร้อนอย่างเลี่ยงไม่ได้

หากไม่ไป ก็เหมือนกับสัตว์ที่ติดกับดัก ท้ายที่สุดแล้วก็ต้องถูกลากตัวออกไปอยู่ดี

จะไปก็ไม่ได้ จะอยู่ก็ไม่ได้ มีหนทางใดที่สามารถไปต่อได้บ้าง?

"รู้ที่ตั้งที่พวกนางใช้ซุ่มโจมตีไหม?"จื่ออันกล่าวถาม

เฉินหลิวหลิ่วส่ายหัว "เจ้าไม่ต้องคิดอะไรหรอก พอเจ้าออกจากเมืองหลวงไปก็จะมีคนแอบติดตามเจ้าไปแล้ว ไม่ว่าเจ้าจะไปทางทิศไหน ก็จะถูกคนสกัดจับอยู่ดี"

จื่ออันขมวดคิ้ว หากเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นก็มีเพียงเส้นทางเดียวที่จะไปได้ นั่นก็คือศึกษาหาสูตรยาที่จะใช้รักษาโรคผีดิบ

หรือว่านี่จะเป็นความตั้งใจจริงของเหล่าไท่จวิน? แต่ว่าเหตุใดเหล่าไท่จวินถึงได้มั่นใจว่านางจะสามารถพัฒนาสูตรยาออกมาได้กันนะ?

ขนาดตัวนางเองยังไม่มั่นใจเลย ไม่ใช่สิ ไม่ใช่แค่ไม่มั่นใจ แต่นางไม่มีความมั่นใจสักนิดเลยต่างหาก

"เจ้าจงใจยั่วโมโหเซียวท่า ก็เพื่อไม่ให้เขาส่งตัวข้าออกจากเมืองหลวงใช่ไหม? เจ้ามีที่อื่นให้ไปอีกหรือไม่?" จื่ออันกล่าวถาม

"ใช่ ใกล้ ๆ ประตูเมือง ตระกูลของเรามีเรือนอยู่หลังหนึ่ง ใกล้กำแพงเมืองมาก เจ้าสามารถพักอยู่ที่นั่นได้ชั่วคราว ข้าไปกับเจ้าได้ หลังจากถึงที่นั่นแล้ว เจ้าก็ค่อย ๆ คิดหาหนทางดูก็แล้วกัน หากหมดหนทางแล้ว พี่ชายของข้าจะล่อคนพวกนั้นไป แล้วพวกเราก็รีบออกไปกัน"

"จะล่อพวกเขาอย่างไร? หากข้าเดาไม่ผิด เพียงแค่ก้าวเท้าออกจากประตูจวนมหาเสนาบดี พวกเขาก็จะติดตามข้าออกไปแล้ว พอข้าออกจากเมืองหลวงไป พวกเขาก็จะตามมาทัน”

"เรื่องนี้เจ้าวางใจได้ พวกเขาจะรู้แค่ว่าเจ้าพักอยู่ในเรือนของตระกูลเฉินเท่านั้น แต่หากพวกเราจะต้องไป พวกเขาก็จะไม่รู้" เฉินหลิวหลิ่วกล่าวอย่างมีแผนอยู่แล้วในใจ