ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 482

"เซียวท่า เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? หุบปากเจ้าซะ!" เสียงใสดังขึ้นมา มันคือเสียงของหลิวหลิ่ว

นางแบกห่อผ้าไว้บนหลัง พาสาวใช้เข้ามาด้วย พอได้ยินคำพูดของเซียวท่าจากด้านนอกประตู ก็โกรธขึ้นมาทันที

เซียวท่าเงยหน้าขึ้นมองนางด้วยสีหน้าที่อึมครึม "เจ้ามาทำอะไร?"

หลิวหลิ่วมองไปที่จื่ออัน "ท่านย่าให้ข้ามา นางบอกว่าเจ้าจะออกไปจากเมืองหลวง จึงให้ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้าด้วย

จื่ออันชะงักไปเล็กน้อย "ท่านย่าของเจ้ารู้ว่าข้าจะออกจากเมืองหลวงด้วยเหรอ?"

"ใช่ นางรู้"

"ใครบอกนาง?"

หลิวหลิ่วส่ายหัว "ข้าไม่รู้ แต่ว่ายายแก่หูตากว้างไกลมาโดยตลอด แม้ว่าจะไม่มีใครบอกนาง แต่นางก็จะรู้ได้เอง"

จื่ออันไม่ได้พูดอะไร แต่ก็รู้ว่ามีคนของเหล่าไท่จวินในกองทัพที่ในกองทัพมีโรคผีดิบระบาด ทำให้ราชสำนักหวาดหวั่นเป็นอย่างยิ่ง พวกหมอก็ต้องถูกเรียกตัวไป ดังนั้นเหล่าไท่จวินจึงคาดเดาว่าผู้สำเร็จราชการจะต้องให้นางออกไปด้วย

แต่สิ่งที่นางไม่เข้าใจก็คือ เหตุใดเหล่าไท่จวินถึงให้หลิวหลิ่วไปกับนางด้วย?

เซียวท่ามองเฉินหลิวหลิ่ว "เจ้าจะมาวุ่นวายอะไรอีก? รีบกลับไปซะ!"

หลิวหลิ่วมองเซียวท่าด้วยสายตาที่รู้สึกผิดหวังมาก "เดิมทีข้าคิดว่าท่านจะเป็นคนที่รู้จักแยกแยะบุญคุณและความแค้น นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคนที่แยะแยะถูกผิดไม่ได้ เจ้าพูดว่าจื่ออันทำร้ายหนี่หรง แล้วนางต้องการให้เป็นเช่นนั้นหรืออย่างไร? นางเองก็อยากช่วยชีวิตคนเหมือนกันมิใช่หรือ?"

"เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?" เซียวท่าจ้องมองนาง

"ซูชิงบอกกับข้า" หลิวหลิ่วสับเท้าก้าวเข้าไป ดึงมือของจื่ออันมา "ท่านย่าบอกว่า เจ้าออกจากเมืองหลวงไปเป็นวิธีการที่ดีที่สุด พวกเราไปกันเถิด"

เซียวท่าจับแขนของเฉินหลิวหลิ่วเอาไว้ และกล่าวอย่างเคร่งขรึม "เหตุใดซูชิงต้องบอกเรื่องนี้กับเจ้าด้วย?"