ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 485

เฉินหลิวหลิ่วส่งจดหมายให้หูฮวนสี่แล้ว

นางอ่านจดหมาย พับแล้วก็วางไว้บนโต๊ะ เงยหน้ามองเฉินหลิวหลิ่ว "เซี่ยจื่ออันมั่นใจเหรอว่าจะจัดการกับโรคผีดิบนี้ได้?"

เฉินหลิวหลิ่วกล่าว "เรื่องนี้ข้าไม่รู้ นางไม่ได้บอก"

หูฮวนสี่พยักหน้า "ดี เจ้ากลับไปบอกนาง ข้าช่วยนางได้ แต่ก็ต้องขอให้นางทำตามในจดหมายนี้ด้วย ใช้ความดีความชอบที่ได้รับในครั้งนี้เพื่อช่วยข้า"

"เจ้าวางใจเถิด นางทำได้แน่นอน" เฉินหลิวหลิ่วกล่าว

หูฮวนสี่เหลือบมองนางเล็กน้อย "จดหมายฉบับนี้ เจ้าอ่านแล้วเหรอ?"

"เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!" เฉินหลิวหลิ่วกล่าวอย่างโมโห "ข้าจะแอบอ่านจดหมายของพวกเจ้าได้อย่างไร?"

"จดหมายเคยถูกเปิดมาก่อน" หูฮวนสี่นั่งพิงบนเก้าอี้ไม้โบราณ ดวงตาฉายแววความหลักแหลม

เฉินหลิวหลิ่วกล่าวอย่างประหลาดใจ "จริงเหรอ? ถูกเปิดมาก่อน? ข้าไม่ได้ทันได้สังเกต"

หูฮวนสี่จ้องนางอยู่สักพัก "หลานสาวของเฉินไท่จวินใช่หรือไม่? อืม ข้าไว้ใจเหล่าไท่จวินได้ ก็ย่อมจะไว้ใจหลานสาวของนางได้เช่นกัน"

เฉินหลิวหลิ่วกล่าวอืมอย่างสุภาพ "เช่นนั้นข้าจะกลับไปแจ้งจื่ออัน ว่าการสมคบคิดกันของพวกเจ้าก็เป็นไปตามนี้"

หูฮวนสี่ยิ้มขึ้นมา "สมคบคิดกัน? ดีมาก ข้าล่ะชอบสำนวนนี้เสียจริง"

เฉินหลิวหลิ่วคิดว่าหูฮวนสี่ผู้นี้เป็นคนที่ลึกซึ้งยากจะหยั่งถึง จึงไม่ต้องการพูดคุยอะไรกับนางมาก และมักจะรู้สึกว่าดวงตาคู่นั้นของนางสามารถมองทะลุเข้าไปในจิตใจของคนได้ “เช่นนั้นข้าก็ขอตัวกลับก่อน”

"กลับดี ๆ นะ!" หูฮวนสี่หยิบจดหมายนั่นขึ้นมาอีกครั้ง และเปิดอ่านอีกรอบ จากนั้นก็ปิดตาลงอย่างช้า ๆ

"เด็ก ๆ!"

ผู้ช่วยคนหนึ่งเดินเข้ามา "คุณหนูใหญ่!"