ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 486

คำพูดของตาวเหล่าต้าได้ทำให้จื่ออันได้ฉุกคิดขึ้นมาในทันที

นางลุกขึ้นอย่างกะทันหัน "เจ้ารีบไปยังลานนอกเมือง ดูว่ามีใครอยู่บ้าง และถามดูว่าให้หนี่หรงมาหาข้าที่นี่ได้ไหม"

ตาวเหล่าต้ารับคำสั่ง "ขอรับ!"

เมื่อตาวเหล่าต้าไปถึงชานเมือง ก็เห็นว่าเซียวท่าคอยเฝ้าระวังที่นั่นไว้อยู่ พอได้ยินว่าจื่ออันไม่ได้ออกจากเมืองหลวงไป ทั้งยังพักอยู่ที่เรือนเล็กของตระกูลเฉิน ก็โมโหมาก "เฉินหลิวหลิ่วบอกว่าจะพานางออกไปเองมิใช่หรือ? ท่านอ๋องก็มีคำสั่งลงมาแล้ว ให้คุณหนูใหญ่ของเจ้าออกจากเมืองหลวงไป นางไม่ไปเพราะต้องการให้มีคนตายเพิ่มอีกถึงจะพอใจใช่หรือไม่?"

ตาวเหล่าต้ารู้สึกไม่พอใจเซียวท่าที่พูดทำนองนี้มาตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว ตอนนี้พอได้ยินเขายังพูดแบบนี้อีก จึงชักแส้ออกมาเสียงดังวืด "หากยังด่าคุณหนูใหญ่อีกล่ะก็ข้าจะสู้ตายกับเจ้า"

เซียวท่ามองบน "เจ้าเด็กโง่!"

ตาวเหล่าต้ากล่าว "เจ้าด่าข้าได้ แต่ว่าจะด่าคุณหนูใหญ่ไม่ได้"

หนี่หรงเดินออกมา "คุณหนูใหญ่ต้องการให้ข้าไปหาใช่หรือไม่?"

เขาก็อยู่ที่นี่ด้วยและได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดกัน

"ใช่ คุณหนูใหญ่บอกว่าต้องการคิดค้นสูตรยาเพื่อรักษาโรคผีดิบ ดังนั้นจึงให้ข้ามาเชิญท่านไป" ตาวเหล่าต้าที่ถูกเสี่ยวซุนอบรมมาก็รู้จักมารยาทแล้ว

หนี่หรงกล่าว "ได้ ข้าจะไปพร้อมกับสะใภ้ใหญ่หวาง ตาของนางเริ่มมีเส้นเลือดแล้ว แต่ของข้ายัง ดังนั้นจึงควรไปด้วยกัน"

เขายังมีความเชื่อมั่นในตัวของจื่ออันมาก แม้จะไม่ได้คิดว่านางจะหาทางรักษาได้ในระยะเวลาอันสั้น แต่ว่าหากค่อย ๆ ศึกษาคิดค้น มันก็น่าจะได้ ช่วยเขาไม่ทันไม่เป็นไร ช่วยคนอื่น ๆ ได้ก็ยังดี

เซียวท่าดึงตัวหนี่หรงไว้ "เจ้าไปไม่ได้ ท่านอ๋องให้ข้าคอยดูพวกเจ้าอยู่ที่นี่"

"อย่างนี้ดีหรือไม่" หนี่หรงกล่าวเสนอความคิดเห็น "พวกเราก็ไปด้วยกันเสียเลย แม่ทัพเซียวท่านก็เคยเห็นทักษะทางการแพทย์ของคุณหนูใหญ่แล้วนี้ บางทีนางอาจจะคิดค้นหาวิธีการรักษาได้จริง ๆ"

เซียวท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ข้าขอไปถามท่านอ๋องก่อน"

"ไม่ต้องถามแล้ว ไปกันเถิด ท่านอ๋องไม่มีทางปฏิเสธเป็นแน่ หากสามารถคิดค้นสูตรยาได้จริง ๆ ท่านอ๋องก็จะได้ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป เจ้าไม่เห็นท่านอ๋องเหรอสองสามวันมานี้ถูกพวกขุนนางชั้นผู้ใหญ่กดดันจนมีสภาพเป็นเช่นใด?" หนี่หรงกล่าวอย่างร้อนใจ