ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 510

ซูชิงรีบร้อนเอ่ย “ไม่ใช่ อย่าได้เข้าใจผิดกัน จื่ออันนั้นเป็นบุตรสาวของจวนมหาเสนาบดี คนก็ดียิ่งนัก ทักษะการแพทย์สูงส่งจิตใจงดงาม”

เมื่อได้ฟังคำชื่นชมของซูชิง โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ก็ยิ่งไม่ยินดีเข้าไปอีก กวาดตามองจื่ออันด้วยความเย็นชา เอ่ยออกมา “ที่นี่นั้นทำงานทั้งเหนื่อยทั้งสกปรก อีกทั้งยังพบเจอกับภัยอันตรายได้ทุกเมื่อ เจ้าที่เป็นถึงคุณหนูใหญ่คงจะรับไม่ได้หรอก รีบออกไปเสียเถิด”

ท่าทางที่แสดงออกมาเพื่อยั่วยุคู่แข่ง จื่ออันจะยอมแสร้งอ่อนแอได้เสียที่ไหนกัน? นางจ้องมองตรงไปยังโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ “เสี้ยนจู่นั้นสถานะสูงส่ง ก็ยังจะมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือดูแลผู้ป่วยได้ แล้วข้ามีอะไรกันที่ไม่อาจจะทนรับได้บ้าง?”

แม่ทัพหลี่นั้นไม่รู้ถึงสถานะของโหรวเหย๋าผู้นี้มาโดยตลอด เมื่อได้ฟังซูชิงและนางสนทนากัน จึงได้รู้ขึ้นมา จึงอดไม่ได้ที่จะแสดงออกถึงความเคารพต่อโหรวเหย๋า

ทั้ง ๆ ที่มีสถานะเป็นถึงเสี้ยนจู่ กลับยินยอมมาเสี่ยงอันตรายยังพื้นที่ภัยพิบัตินี้ คอยดูแลรับใช้ผู้ที่มีสถานะต่ำกว่า หากว่าเปลี่ยนเป็นชาวบ้านทั่วไป ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะสามารถทำได้

เนื่องจากว่ามีความเคารพต่อโหรวเหย๋า เมื่อได้ฟังคำที่เหมือนจะยั่วยุของจื่ออัน เขาจึงได้เอ่ยออกมาว่า “โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่อยู่ที่นี่มาเป็นเวลาสามวันแล้ว ทุกวันก็จะกินข้าวเพียงแค่มื้อเดียว ส่วนเวลาอื่นนั้นล้วนแต่เอามาคอยดูแลผู้ป่วย นี่ถึงจะเป็นผู้ที่มีจิตใจดั่งพระโพธิสัตว์ที่แท้จริง”

โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่โยนถุงมือไส้ปลาคู่นึงให้จื่ออัน “ในเมื่อมาแล้ว ก็ทำงานเถิด”

ซูชิงเอ่ยอกมา “ยังไม่ต้องรีบร้อน นางยังไม่ได้กินข้าว ให้นางได้กินอะไรสักเล็กน้อยเสียก่อน”

“ฮึ!” โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่มองไปทางจื่ออันด้วยความเฉยเมย “ต้องการจะกินข้าวก็กินเสียที่นี่ หากว่านางจะกินมันลงนะ”

จื่ออันนำถุงมือไส้ปลานั้นวางไว้ด้านข้าง มองไปยังสถานการณ์โดยรอบ ที่นี่มีคนไข้อยู่ประมาณห้าสิบกว่าคน อีกทั้งพบว่าในช่วงหลายวันมานี้ไม่หยุดที่จะมีผู้ที่เสียชีวิตลงไป

ผู้คนเหล่านี้นั้นล้วนแต่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะถูกมัดติดเอาไว้ แต่ก็ยังพยายามที่จะดิ้นรน ดวงตาแดงก่ำ แววตาเผยความคลั่งออกมา ราวกับว่าไม่มีสติอยู่แล้ว ยังคงเคลื่อนไหวอยู่ได้เพราะพิษไข้เท่านั้น

ทหารนำหมั่นโถวหลายลูกเดินเข้ามา ตามที่แม่ทัพหลี่ได้เอ่ยสั่ง

แม่ทัพหลี่เอ่ยกับจื่ออันออกมา “มีเพียงแค่เหล่านี้แล้ว คุณหนูใหญ่จัดการกับมันเสียเล็กน้อยก่อนเถอะ นี่ก็ถือว่าดีเป็นอย่างมากแล้ว”