ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 512

จื่ออันเอ่ยออกมาด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีนัก “พวกเจ้าทั้งหลายอยู่ห่างจากสุราไม่ได้สักวันเลยหรืออย่างไรกัน”

“สุราเป็นของดี อย่างเจ้าจะไปเข้าใจอะไร?” ซูชิงนั่งลง ก่อนจะดื่มลงไปหนึ่งคำแล้วส่งไปให้จื่ออัน “ดื่มสักคำเถอะ ผ่อนคลายความกดดันลงสักเล็กน้อย”

จื่ออันรู้สึกเหนื่อยล้าจริง จึงดื่มเข้าไปหนึ่งคำก่อนจะส่งกลับไปให้ซูชิง

ซูชิงรับมาดื่มต่อไป แล้วถูกโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่แย่งออกไปอย่างเร็ว “ข้าเองก็ต้องการดื่มบ้าง”

ซูชิงผายมือ “ยังจะมาว่ากล่าวข้า พวกท่านแต่ละคนล้วนแต่เป็นยอดฝีมือในเรื่องสุรากันทั้งสิ้น”

โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ดื่มติดต่อกันไปหลายคำ จากนั้นจึงได้เอ่ยออกไปกับจื่ออัน “เจ้าออกมาสักประเดี๋ยว ข้ามีเรื่องต้องการจะถามกับเจ้า”

จื่ออันเงยหน้าขึ้นไปมองยังนาง “มีเรื่องอะไรค่อยว่ากันภายหลังเถิด”

“ไม่ได้ ข้าเป็นคนใจร้อน เมื่อคิดอะไรขึ้นมาได้ ก็จะเอ่ยออกมาทันที”

ซูชิงหยิบสุราขึ้นมา ก่อนจะถอยหลังออกไปสองก้าว “พวกท่านกำลังจะทะเลาะกันอย่างนั้นหรือ? ทะเลาะกันเพียงเพื่อชายหนุ่มมันไม่คุ้มค่าหรอกนะ ชายหนุ่มในใต้หล้านี้มีอยู่อีกมากมาย”

โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เมื่อได้ยินคำกล่าวนี้ ท่าทีก็เปลี่ยนไปเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที จากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่งคว้าเอาข้อมือของจื่ออันเอาไว้ “ไป!”

จื่ออันถูกนางลากออกมา ภายในหมู่บ้านยามค่ำคืนมืดสนิท โถงบรรพชนถึงแม้ว่าจะแขวนโคมไฟเอาไว้ ทว่าแสงไฟริบหรี่นัก จนแทบจะมองไม่เห็น

โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ดึงนางจนมาถึงใต้ต้นไทรต้นใหญ่ แล้วจ้องมองยังนาง “เป็นเจ้าที่หมั้นกับญาติผู้พี่ของข้าใช่หรือไม่?”

จื่ออันกอดอกเอาไว้ด้วยแขนสองข้าง “ไม่ผิดแล้ว” ประกาศสงครามหรือ? ดี ใครจะกลัวใครกัน? นางเป็นถึงคู่หมั้นที่ถูกต้องตามชอบธรรม