โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เอ่ยออกมาอย่างดุร้าย “ข้าเคยเอ่ยเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว หากว่าเจ้ากล้าที่จะโลเลไปมา ทางนี้ก็อยู่กับญาติผู้พี่ของข้า อีกด้านหนึ่งก็อยู่กับซูชิง ข้าเองไม่มีทางที่จะปล่อยเจ้าไป”
จื่ออันมองมายังนางอย่างค่อนข้างที่จะมึนงง ความหมายของคำพูดนางคืออะไรกัน? นางถึงกับให้นางอยู่กับมู่หรงเจี๋ยให้ดี? ไม่ใช่ว่านางชื่อชอบในมู่หรงเจี๋ยหรอกหรือ?
“เจ้าเอ่ยออกมาให้ชัดเจนสักเล็กน้อยเถิด” จื่ออันเอ่ยออกมา
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่มีท่าทีกรุ่นโกรธ “ยังไม่ชัดเจนเพียงพออีกหรือ? กลวิธีของสตรีสูงศักดิ์เช่นเจ้า ข้ารู้เป็นอย่างดี ดูเจ้าเล่ห์ ชอบวางแผนการ ซูชิงจิตใจบริสุทธิ์ ก็เลยถูกเจ้าล่อลวงเข้าโดยง่าย แต่ว่าข้าไม่ใช่ ข้ามองเห็นกลลวงของเจ้ามาแต่ก่อนแล้ว หากว่าเจ้าคิดจะหลอกลวงซูชิงแล้ว ก็จำต้องผ่านด่านข้าไปให้ได้เสียก่อน”
มาคราวนี้จื่ออันจึงถือได้ว่าเข้าใจแล้ว “เจ้าไม่ได้ชื่นชอบในญาติผู้พี่ของเจ้าหรอกหรือ?”
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ตะลึงไปครู่หนึ่ง “ใครบอกกับเจ้าว่าข้าชื่นชอบญาติผู้พี่ของข้า?”
“ซูชิง อ่าห์!”
“หึ นั่นมันเป็นก่อนหน้านั้น ก่อนหน้านั้นข้าเคยชื่นชอบญาติผู้พี่มาก่อน ทว่าเป็นตอนนั้นอ่อนเยาว์ไม่รู้เรื่องราว หลังจากที่รู้ลักษณะนิสัยของเขาแล้ว ข้าก็เลยเปลี่ยนใจ” โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เอ่ยออกมา
“ลักษณะนิสัยของเขาเป็นอย่างไรกัน? ไม่ใช่ว่าดีมากหรอกหรือ?” จื่ออันอดไม่ได้ที่ปกป้องคนที่อยู่ในใจขึ้นมา
“ดีมาก? เจ้าบอกว่าลักษณะนิสัยของเขาดีมากหรือ?” โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ราวกับว่าได้ยินเรื่องน่าขบขันที่สุดในใต้หล้านี้แล้ว
“ก็ดีมาก ฉลาด หลักแหลม จิตใจละเอียดอ่อนดั่งผงธุลี...”
“เจ้าหยุดก่อน” โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เอื้อมมือออกไปขัดขวาง “ข้าจำต้องถามให้ชัดเจน ที่พวกเราเอ่ยถึงนั้นคือญาติผู้พี่มาตลอด เป็นผู้สำเร็จราชการแทนมู่หรงเจี๋ยใช่หรือไม่?”
“เป็นเขา!”
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่มึนงงอยู่ครู่หนึ่ง “ทว่าที่เจ้าเอ่ยถึงฉลาด หลักแหลม จิตใจละเอียดอ่อนอะไรนั่นล้วนแต่ไม่ใช่เขาทั้งสิ้น เขาทั้งครอบงำ ดุร้าย ป่าเถื่อน มีพิษสง ใบหน้ามักจะดูขึงขัง เจ้าแน่ใจว่าที่เจ้าเอ่ยออกมานั้นคือ มู่หรงเจี๋ย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...