ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 520

หอคอยแห่งจิตวิญญาณเป็นสถานที่วางป้ายวิญญาณของบรรพบุรุษ ก่อนหน้านั้นจื่ออันเองก็เคยคุกเข่าอยู่ที่นี่

แต่ละเดือนวันที่หนึ่งและสิบห้า ช่วงเวลากลางคืนมหาเสนาบดีเซี่ยจะมาจุดธูปอธิษฐานให้บรรพบุรุษช่วยคุ้มครอง

วันนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น โดยเฉพาะที่ระยะนี้เกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย เขาย่อมรู้สึกว่าโชคชะตาของเขาไม่ดีนัก จึงต้องการความช่วยเหลือ

“เจ้าคอยรออยู่ด้านนอกนี่” เขาเอ่ยสั่งเด็กรับใช้ที่ติดตามมาด้วย

“ขอรับ!” เด็กรับใช้เอ่ยตอบรับ

เขาก้าวขึ้นไปบนบันไดด้วยจิตใจที่เต็มไปด้วยความกังวล

วันนี้ภายในโถงประชุม ในตอนที่มู่หรงเจี๋ยพุ่งเป้ามาหาเขานั้น ราชครูเหลียงเองกลับมากล่าวโทษเขาพร้อมกับผู้สำเร็จราชการแทน ทำให้ในใจของเขารู้สึกไม่สบายนัก เขาคิดว่าราชครูเหลียงควรที่จะยืนอยู่ข้างเดียวกับเขา มิฉะนั้นแล้ว การร่วมมือกันจะไปมีความหมายอันใด?

และในตอนที่กำลังจะเปิดประตูนั้น กลับได้ยินเสียงดังลอยมาจากด้านใน

เขาโมโหยิ่งนัก เป็นผู้ใดกันที่มืดค่ำถึงเพียงนี้แล้วยังอยู่ในหอคอยแห่งจิตวิญญาณอีก? เซี่ยจื่ออันไม่อยู่ เซี่ยหว่านเอ๋อเองก็ไม่อยู่ คงจะเป็นบ่าวไพร่ที่อยู่ในจวนแล้ว

เสียงใสกังวานดังลอยออกมาจากด้านใน “ขอให้ท่านบรรพบุรุษของตระกูลเซี่ยช่วยปกปักรักษา ให้นายท่านมีหน้าที่การงานที่ราบรื่น คนต่ำทรามให้ถอยห่างไกลออกไป คุ้มครองฮูหยินผู้เฒ่าให้มีร่างกายแข็งแรง อวยพรให้ลูกหลานตระกูลเซี่ยเจริญรุ่งเรือง กิจการมั่งมี”

เขาตกตะลึงไป กลับกลายเป็นคนที่มีใจห่วงหา?

เขาผลักประตูเข้าไปเบา ๆ พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่คุกเข่าลงบนพื้น กำลังโขกศีรษะลงไปไม่หยุด กลิ่นหอมอ้อยอิ่งในหอคอยแห่งจิตวิญญาณพัดมาทางใบหน้าของเขา เขาสูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ กลับรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุขอย่างที่เอ่ยออกมาไม่ได้ ราวกับว่าความกังวลที่มีจางหายลงไปจนสิ้น