ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 521

ฮูหยินหลิงเอนกายครึ่งตัวอยู่บนเก้าอี้ตรงหน้าระเบียง คลุมด้วยชุดบางเบา ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มถึงแม้ไม่นับว่างดงามอ่อนเยาว์ แต่ผมยาวเพิ่งสระที่ปล่อยลงมา มีกลิ่นหอมจาง ๆ ทำให้ทั้งคนมองรู้สึกสดชื่นอย่างยิ่ง

ชายหนุ่มมีบางคราวที่ชื่นชอบร่างกายที่สดใหม่อ่อนเยาว์ แต่ว่ามีบางคราวที่หวนคิดถึงความสัมพันธ์ครั้งเก่า เสื้อผ้าไม่ดีเท่าใหม่ คนไม่ดีเท่าเก่า

นางแหงนหน้าขึ้นมองไปยังพระจันทร์เต็มดวงที่สว่างไสว น้ำตาค่อย ๆ หยดไหลลงมาอย่างเงียบ ๆ

แต่นางก็เช็ดออกไปอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นท่าทีที่ดื้อดึง

นางรู้ดีว่าไม่ไกลออกไปมีเงามืดที่คอยจับตามองดูนางอยู่

นางค่อย ๆ หลับตาลง ในคืนนี้มีความเป็นไปได้อยู่สองทาง

อย่างแรกคือ ชู่อวี่จะกลายเป็นคนของเขา เช่นนั้นก็ยังมีประโยชน์ต่อตนเองอยู่บ้าง เพราะว่าเป็นมือข้างหนึ่งของนางที่เป็นคนผลักชู่อวี่ออกไป ชู่อวี่จะต้องเอ่ยถึงเรื่องดี ๆ ของตนเองต่อหน้าของเขาบ้าง

ความเป็นไปได้ข้อที่สองคือ เขามองชู่อวี่ได้ทะลุปรุโปร่ง แล้วเอ่ยถามชู่อวี่ เด็กชู่อวี่จะต้องไม่กล้าปิดบังแล้วเอ่ยบอกความจริงออกไป ดังนั้นเขาจะต้องมา อีกทั้งยังมาด้วยความกรุ่นโกรธ หลังจากที่ได้กลิ่นของธูปหอมเข้าไป

ด้านนอกของเรือนจรัส มีดอกกระดังงาดอกใหญ่ที่แบ่งบานออกมา ภายในเรือนกลับจุดเป็นกลีบของดอกมันดาลา ในปริมาณที่นางควบคุมเอาไว้ได้ ตั้งแต่เรื่องนั้นที่เกิดขึ้นในเรือนจรัสคราวที่แล้ว นางก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับเครื่องหอม นางที่แพ้เครื่องหอมในมือ ท้ายที่สุดแล้ว นางก็สามารถใช้ประโยชน์จากเครื่องหอมเหล่านี้เพื่อยืนหยัดขึ้นมาได้

เดิมทีนั้นนางยังคงหวังในบุตรสาวของตนเอง ทว่า ในใจของนางชัดแจ้งดี ไม่ว่าเซี่ยหว่านเอ๋อจะมีความคืบหน้าหรือไม่ นางไม่มีทางที่จะสนใจตนเอง

หลังจากที่รุ่งโรจน์มากว่าสิบปี นางไม่อาจที่จะกลับไปใช้ชีวิตที่ไม่ได้รับความสำคัญเช่นนี้ได้อีก

โชคดีที่หลายปีมานี้นางพอจะสะสมเงินทองเอาไว้บ้าง เงินทองเหล่านี้ เพียงพอให้ซื้อตัวเด็กรับใช้ภายในจวนได้บางส่วน

เรือนจรัสที่กำลังจะถูกรื้อทิ้ง เรือนด้านหน้าเองก็ไม่มีที่สำหรับนาง หากว่าเมื่อถูกรื้อออกไป นางก็จำต้องย้ายออก เมื่อออกจากจวนมหาเสนาบดีไปแล้ว นางก็จะไม่มีโอกาสอะไรอีกแล้ว เพราะฉะนั้นนางจึงต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อยู่ที่นี่

เสียงฝีเท้าดังขึ้นมา นางเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องมองเขาอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ ออกมา “ท่านมาแล้ว?”